به آبِ روشنِ می عارفی طهارت کرد
عَلَی الصَّباح، که میخانه را زیارت کرد
همین که ساغرِ زَرّینِ خور، نهان گردید
هِلال عید به دورِ قدح اشارت کرد
خوشا نماز و نیازِ کسی که از سرِ درد
به آبِ دیده و خونِ جگر طهارت کرد
امام خواجه، که بودش سرِ نمازِ دراز
به خونِ دخترِ رَز خرقه را قِصارت کرد
دلم ز حلقهٔ زلفش به جان خرید آشوب
چه سود دید ندانم که این تجارت کرد
اگر امامِ جماعت طلب کند امروز
خبر دهید که حافظ به می طهارت کرد
از من اکنون طمع صبر و دل و هوش مدار
کان تحمل که تو دیدی همه بر باد آمد
«حافظ»
(لِ) (اِ.) بچه گاو، گاوی که هنوز بالغ نشده‌است.
(فَ) از جانوران اهلی و علف خوار که گوشت و پوست و شیرش مورد استفاده انسان است.
(پَ) [ په. ] (اِمر.) نک گوسفند.
(اِ.)
۱- عضو شنوایی.
۲- گوشه، زاویه. ؛ ~از چیزی گرفتن آن چیز را ترک کردن، به آن چیز بی توجهی کردن. ؛ ~ کسی بدهکار نبودن کنایه از: به حرف دیگران توجهی نکردن.
(گُ) (اِ.) در آیین زردشتی، ایزد نگهبان چارپایان ؛ و نام روز چهاردهم از هر ماه خورشیدی.
(بِ دَ) (ص مر.) منتظر، انتظارکش.
(بُ دَ) (مص م.) (عا.) با حیله و نیرنگ از کسی پول گرفتن.
(بِ. زَ)(ص مر.) منتظر، مترصد، آماده عمل.
(خَ) (ص.) صدای آزاردهنده.
(تَ) (مص ل.) متوجه بودن، مراقب بودن.
(اِمر.) صدف، غلاف صدف.
(نِ دَ) (مص م.) سخن شنیدن، متوجه شدن.
(کُ) (اِمر.) میله‌ای کوچک و باریک که بر سر آن پنبه پیچیده‌اند و برای پاک کردن گوش به کار می‌رود.
(دَ) (مص م.) تنبیه کردن.
(کَ دَ) (مص ل.)
۱- شنیدن.
۲- توجه کردن، پذیرفتن.
(کِ دَ) (مص ل.) کنایه از: توجه نکردن، اهمیت ندادن.
(گِ رِ تَ)(مص م.)(عا.)
۱- گوش دادن، توجه کردن.
۲- پند کسی را پذیرفتن.
(اِ.) رؤیا، خواب.
(اِ.) افشره انگور، شیره انگور.
(نِ) (اِ.) گوشه، کمینگاه.
