به آبِ روشنِ می عارفی طهارت کرد
عَلَی الصَّباح، که میخانه را زیارت کرد
همین که ساغرِ زَرّینِ خور، نهان گردید
هِلال عید به دورِ قدح اشارت کرد
خوشا نماز و نیازِ کسی که از سرِ درد
به آبِ دیده و خونِ جگر طهارت کرد
امام خواجه، که بودش سرِ نمازِ دراز
به خونِ دخترِ رَز خرقه را قِصارت کرد
دلم ز حلقهٔ زلفش به جان خرید آشوب
چه سود دید ندانم که این تجارت کرد
اگر امامِ جماعت طلب کند امروز
خبر دهید که حافظ به می طهارت کرد
چگونه دعوی وصلت کنم به جان که شده‌ست
تنم وکیل قضا و دلم ضمان فراق
«حافظ»
(اِ لِ) [ فر - فا. ] (ص نسب.) منسوب به الکتریک، مربوط به الکتریسته.
۱- برقی.
۲- مغازه و دکان فروش و تعمیر لوازم برقی.
(اَ کُ) [ فر. ع. الکحل ] (اِ.)
۱- جسمی است آلی، فرّار و دارای مزه تند که در پزشکی مورد استفاده قرار می‌گیرد.
۲- مشروب سکرآور مانند: شراب، ویسکی و عرق.
(اَ کَ) [ ع. ] (ص.) کسی که دچار لکنت زبان است.
(اَ لَ) (عا.)
۱- (ص.) بیخود، بیهوده، بی جهت.
۲- (ق.) دروغکی.
( اُ ) (اِ.) نمونه، طرح.
(اَ گُ) [ فر. ] (اِ.) فرایندهای متناهی برای حل نوعی از مسائل، خصوصاً روشی که در آن به طور متوالی یک فرایند پایه برای حل مسئله تکرار شود.
(اِ لا) [ ع. ] (حر اض.)
۱- به سوی.
۲- تا.
(اِ لَ) [ ع. ] (ق.) تاکنون، تا این دم.
(اَ) [ ع. ] (اِ.) جِ لیف ؛ تارها و رشته‌هایی که از گیاهان به دست می‌آید.
(اَ جِ) (اِ.) نوعی پارچه راه راه پشمی یا ابریشمی که با دست بافند؛ الاجه.
( اَ ) (اِ.)
۱- جفتک زدن چهارپا.
۲- جفتک.
(اَ دَ) (مص ل.) نک آلیزیدن.
( اَ ) [ ع. ] (ص.)
۱- خوی گرفته، معتاد.
۲- همدم، دوست.
(اَ یَ) [ ع. ] (ص تف.) درخورتر، سزاوارتر.
( اَ ) [ ع. ] (ص.) دردناک.
(اَ یَ) [ ع. ] (ص تف.) نرم تر، نرمخوتر.
(اِ یُ) [ از فر. ] (اِمص.) از خود بیگانگی.
(اِ نِ) [ از فر. ] (ص.) از خود بیگانه.
(اَ لْ یَ)
۱- دنبه.
۲- سرین.
(اُ مّ) [ ع. ] (اِ.) مادر.
