به آبِ روشنِ می عارفی طهارت کرد
عَلَی الصَّباح، که میخانه را زیارت کرد
همین که ساغرِ زَرّینِ خور، نهان گردید
هِلال عید به دورِ قدح اشارت کرد
خوشا نماز و نیازِ کسی که از سرِ درد
به آبِ دیده و خونِ جگر طهارت کرد
امام خواجه، که بودش سرِ نمازِ دراز
به خونِ دخترِ رَز خرقه را قِصارت کرد
دلم ز حلقهٔ زلفش به جان خرید آشوب
چه سود دید ندانم که این تجارت کرد
اگر امامِ جماعت طلب کند امروز
خبر دهید که حافظ به می طهارت کرد
از گل شنیدم بوی او مستانه رفتم سوی او
تا چون غبار کوی او در کوی جان منزل کنم
«رهی معیری»
(~. شُ) (ص مف.)
۱- سخت پاک و تمیز.
۲- آهار کرده.
(~.) (اِمر.) رخت شوی خانه.
[ فر. ] (اِ.) روغن قابل احتراق برای موتورهای دیزل که از نفت استخراج می‌شود.
(زُ) [ فر. ] (اِ.) اتر نفت.
[ په. ] (اِ.)
۱- تخت، سریر.
۲- گاه، وقت.
[ فر. ] (اِ.) مرحله‌ای از نمو جنین که در دنباله مرحله بلاستولا قرار دارد. در این مرحله دو طبقه سلول مشخص می‌شود: یکی طبقه خارجی به نام اکتودرم و دیگر طبقه داخلی به نام آندودرم.
(تَ) (مص م.) گرداندن، برگردانیدن.
(حر.)بیست و ششمین حرف از حروف الفبای فارسی.
(زَ دَ) (مص ل) (عا.) خراب کردن، خیط کاشتن، گند زدن.
(اِ.)
۱- نوعی ارزن، گاورس.
۲- پشگل گوسفند که به پشم‌های زیر دنبه چسبیده و خشک شده باشد.
۳- غوزه و غلاف پنبه.
۴- نوعی بیماری پوستی.
(اِ.) آواز بلند، فریاد.
(اِ.) فریب، بازی (دادن).
(تُ) [ فر. ] (اِ.) قندی است سفید از اجزای سازنده قند، شیر و بعضی قندهای گیاهی که در آب به خوبی حل می‌شوند.
(ل) [ فر. ] (اِ.)
۱- سرسرا، دالان.
۲- جای نگه داری و نمایش آثار هنری.
(لِ یا لُ) [ فر. ] (اِ.) کفش لاستیکی که یا مستقیماً آن را به پا کنند و یا کفش چرمی را برای حفظ از گل و باران داخل آن نمایند.
(لِ یا لَ) [ گیل. - ماز. ] (اِ.) چوپان گاو، گاودار.
(لُ) [ فر. ] (اِ.) مقیاس وزن برای مایعات برابر با ۴ لیتر (در کشورهای انگلیسی زبان).
(لَ یا لِ) (ص.) دور؛ مق. نزدیک.
(~.) (اِ.) غایط.
(~.) (پس.) پسوند دال بر تصغیر است: پر گاله.
