بنفشه دوش به گل گفت و خوش نشانی داد
که تابِ من به جهان، طُرِّهٔ فلانی داد
دلم خزانهٔ اسرار بود و دستِ قضا
درش بِبَست و کلیدش به دل‌سِتانی داد
شکسته‌وار به درگاهت آمدم، که طبیب
به مومیاییِ لطفِ توام، نشانی داد
تنش درست و دلش شاد باد و خاطر خوش
که دست دادش و یاریِ ناتوانی داد
برو معالجهٔ خود کن ای نصیحت‌گو
شراب و شاهدِ شیرین، که را زیانی داد؟
گذشت بر منِ مسکین و با رقیبان گفت
دریغ، حافظِ مسکینِ من، چه جانی داد
دلی که غیب نمای است و جام جم دارد
ز خاتمی که دمی گم شود چه غم دارد
«حافظ»
(اِ قِ) [ ع. ] (مص ل.) برکنده شدن، از بیخ برکنده شدن.
( اِ ) [ ع. ]
۱- (مص م.) رام شدن، مطیع شدن.
۲- (اِمص.) فرمانبرداری.
۳- فروتنی. ج. انقیادات.
( اِ ) [ ع. ] (مص م.)
۱- فاش کردن سخن به طرز سخن چینی.
۲- نمو دادن.
(اُ ذَ) [ ع. ] (اِ.) نمونه، نمودار.
( اِ ) [ ع. ] (مص م.)
۱- آگاه کردن.
۲- رسانیدن خبر.
( اِ ) [ ع. ] (مص م.) به غارت دادن، به تاراج دادن.
( اِ ) [ ع. ] (مص ل.) راه پیدا کردن، پیدا و گشاده شدن راه.
( اَ ) [ ع. ] (اِ.) جِ نهر؛ جوی‌ها.
(اِ) [ ع. ] (مص م.) تحریک کردن، برانگیختن.
(اِ هِ) [ ع. ] (مص ل.) فرود آمدن، هبوط کردن.
(اِ هِ) [ ع. ] (مص ل.) دریده شدن.
(اِ هِ) [ ع. ] (مص ل.) ویران شدن، فرو ریختن.
(اِ هِ) [ ع. ] (مص ل.) شکست یافتن، هزیمت یافتن.
(اِ هِ) [ ع. ] (مص ل.) هضم شدن.
(اِ هِ) [ ع. ] (مص ل.)
۱- ریخته شدن آب یا باران.
۲- ویران شدن، فرو ریختن.
(اِ هِ) [ ع. ] (مص ل.)
۱- کوشیدن در کاری.
۲- ستیزه کردن.
۳- سرگرم بودن به کاری.
(اَ) [ ع. ] (اِ.) جِ. نوء، سقوط ستاره یکی از منازل بیست و هشت گانه و طلوع رقیب آن از مشرق. تازیان می‌پنداشتند که هرگاه ستاره‌ای از منزلی ساقط شود و ستاره دیگر در مقابل آن طلوع کند، ناچار ...
( اَ ) [ ع. ] (اِ.) جِ نور؛ روشنایی‌ها.
(~.) [ ع. ] (اِ.) جِ نَور؛ شکوفه‌ها.
( اَ ) [ ع. ] (اِ.) جِ نوع ؛ جنس‌ها، اقسام.
