بنفشه دوش به گل گفت و خوش نشانی داد
که تابِ من به جهان، طُرِّهٔ فلانی داد
دلم خزانهٔ اسرار بود و دستِ قضا
درش بِبَست و کلیدش به دلسِتانی داد
شکستهوار به درگاهت آمدم، که طبیب
به مومیاییِ لطفِ توام، نشانی داد
تنش درست و دلش شاد باد و خاطر خوش
که دست دادش و یاریِ ناتوانی داد
برو معالجهٔ خود کن ای نصیحتگو
شراب و شاهدِ شیرین، که را زیانی داد؟
گذشت بر منِ مسکین و با رقیبان گفت
دریغ، حافظِ مسکینِ من، چه جانی داد
دلیل راه شو ای طایر خجسته لقا
که دیده آب شد از شوق خاک آن درگاه
«حافظ»
[ فر. ] (اِ.) ایستگاه قطار راه آهن.
[ فر. ] (اِ.) تعهد سازنده یا فروشنده کالا درقبال خریدار برای ارائه خدمات پس از فروش در طی مدت مشخص، ضمانت، تضمین. (فره).
[ فر. ] (اِ.) جای اتومبیل، محلی که اتومبیلها را در آن جا میگذارند.
[ فر. ] (اِ.) گروه مسلحی که پاسداری از مکان یا مقامی را بر عهده داشته باشد یا در اجرای مراسم تشریفاتی شرکت کند، پاسگان (فره)، محافظ، نگهبان.
(دِ) [ انگ. ] (اِ.) مجلس جشن و مهمانی که در فضای آزاد برپا میشود.
(س) [ فر. ] (اِ.) جعبهای خانه خانه که حروف چاپ دستی را برای حروف چینی در آن قرار میدهند.
(سُ) [ فر. ] (اِ.)= گارسن:پیشخدمت در رستورانها.
(سَ) (اِ.) دانههای ریز و سفت که در برنج و گندم میروید.
(مُ) [ روس. ] (اِ.) = گارمن. گارمان. قارمون. قارمان: آلت موسیقی پرده دار شبیه جعبه که به هنگام نواختن آن را در دست گیرند و پردههای آن را با انگشت فشار دهند.
[ هند. ] (اِ.) ارابه، ارابهای که با اسب کشیده میشود.
(پس.) پسوندی است که به آخر ریشه فعل، مصدر مرخم و اسم معنی افزوده میشود و معنای حاصل مصدری میدهد. مانند: رستگاری.
(ص.) بی ثبات، ناپایدار.
[ فر. ] (اِ.)
۱- تور نازک و لطیف که برای بستن زخم به کار میرود.
۲- پدالی که در جلوی اتومبیل و در پیش پای راننده قرار دارد و با فشار دادن بر آن بنزین بیشتری به کاربراتور میرسد و اتومبیل ...
(اِ.)
۱- قیچی، قیچی آهن بری.
۲- ابزاری آهنی مانند انبر که با آن میخ را از جایی که در آن فرو رفتهاست بیرون میکشند.
۳- دندان.
(اِ.) علف، علف چاروا.
(اِ.) گاژ، گاه.
[ فر. ] (اِ.) بخار، مادهای بی شکل، سیُال و قابل گسترش.
(گِ رِ تَ) (مص م.) به دندان گرفتن، دندان گرفتن.
(اَ بُ) (اِمر.) قیچی، مقراض، یک نوع ابزاری است که در کارهای آهنگری و زرگری و غیره به کار میرود.
(زُ یا زَ) (ص. اِ.) رخت شوی.
