بنفشه دوش به گل گفت و خوش نشانی داد
که تابِ من به جهان، طُرِّهٔ فلانی داد
دلم خزانهٔ اسرار بود و دستِ قضا
درش بِبَست و کلیدش به دلسِتانی داد
شکستهوار به درگاهت آمدم، که طبیب
به مومیاییِ لطفِ توام، نشانی داد
تنش درست و دلش شاد باد و خاطر خوش
که دست دادش و یاریِ ناتوانی داد
برو معالجهٔ خود کن ای نصیحتگو
شراب و شاهدِ شیرین، که را زیانی داد؟
گذشت بر منِ مسکین و با رقیبان گفت
دریغ، حافظِ مسکینِ من، چه جانی داد
در تنگنای حیرتم از نخوت رقیب
یا رب مباد آن که گدا معتبر شود
«حافظ»
(کَ دِ) (ص مف.)
۱- حفر شده.
۲- بیرون کشیده شده.
۳- خندق، گودال، حفره، چاه.
۴- امرد، مفعول.
(کُ دِ) (اِ.)
۱- چوب ستبری که بر پای مجرمان و اسیران میبستند.
۲- هیزم، هیمه.
۳- قسمت پایین درخت.
۴- یکی از فنون کُشتی.
(کَ دِ) (حامص.) حکاکی روی چوب، فلز و غیره. حکاکی.
(کَ) (اِ.)
۱- خانه زنبور عسل.
۲- ظرف بزرگِ گلی که در آن غله ریزند.
(کُ لِ) (ص.)تنومند، درشت هیکل.
(کَ رَ یا رِ) (اِ.)
۱- سفره، سفره چرمین.
۲- پیش بند.
(کُ دُ) (اِ.) نک کندوره.
(کُ لَ یا لِ) (اِ.) نک کندو.
(کَ دُ) (اِمص.)
۱- تفحص، تجسس.
۲- سعی، کوشش.
(کُ دَ) (اِ.) نان ریزریز شده، نان پاره پاره.
(کُ دِ) (حامص.)
۱- حماقت، سستی.
۲- تنگدستی، فقر.
(کُ) (اِ.) = کندا: دلیری، شجاعت.
(کَ نْ) [ ع. ] (اِ.) گنج، اندوخته. ج. کنوز.
(کِ نِ) (ص.) (عا.) خسیس، ممسک.
(کَ) [ ع. ] (مص م.) روفتن خانه.
(کُ رِ) [ فر. ] (اِ.)
۱- شکل غلیظ شده بعضی از مواد.
۲- مادهای که آب آن تحت فشار گرفته شود، افشرده. (فره).
(کُ س) [ فر. ] (اِ.) برنامه موسیقی که با ارکستر در حضور جمعی نواخته شود.
(کُ س یُ) [ فر. ] (اِ.) شرکتی که از چند شرکت برای منحصر کردن کالا یا بهره برداری خاصی تشکیل شود.
(کُ س) [ فر. ] (اِ.) غذای آماده که در قوطی سربسته و فاقد هوا نگه داری میشود.
(کُ س تُ) [ فر. ] (اِ.) مدرسهای که در آن جا موسیقی تأتر و هنرهای نمایشی را تدریس میکنند.
