بنفشه دوش به گل گفت و خوش نشانی داد
که تابِ من به جهان، طُرِّهٔ فلانی داد
دلم خزانهٔ اسرار بود و دستِ قضا
درش بِبَست و کلیدش به دلسِتانی داد
شکستهوار به درگاهت آمدم، که طبیب
به مومیاییِ لطفِ توام، نشانی داد
تنش درست و دلش شاد باد و خاطر خوش
که دست دادش و یاریِ ناتوانی داد
برو معالجهٔ خود کن ای نصیحتگو
شراب و شاهدِ شیرین، که را زیانی داد؟
گذشت بر منِ مسکین و با رقیبان گفت
دریغ، حافظِ مسکینِ من، چه جانی داد
گر دست دهد خاک کف پای نگارم
بر لوح بصر خط غباری بنگارم
«حافظ»
(اِ تِ نَ) [ ع. ] (مص م.) خوار شمردن، حقیر داشتن.
(اِ تِ) [ ع. ] (مص م.) بر کسی خندیدن، مسخره نمودن.
(اِ تِ) [ ع. ]
۱- (مص م.) ماه نو دیدن.
۲- (مص ل.) پدیدار شدن ماه نو.
(اِ تِ) [ ع. ]
۱- (مص م.) نیست کردن، هلاک کردن.
۲- نیست شدن.
(اِ تِ) [ ع. ]
۱- (مص ل.) هوس کردن.
۲- (مص م.) کسی را به هوس انداختن.
(اِ تِ) [ ع. ]
۱- (مص ل.) برابر شدن، مانند یکدیگر شدن.
۲- (اِمص.) قرار گرفتن، استقرار.
۳- (اِ.) در جغرافیا دایرهای فرضی که مانند کمربندی زمین را به دو نیمکره شمالی و جنوبی تقسیم میکند.
(اُ تُ) [ په. ] (ص مر.)۱ - محکم، پایدار، سخت.
۲- مورد اعتماد، امین.
۳- درجهای در ارتش، میان گروهبان و افسریار.
(~. تَ) (مص ل.)
۱- اعتماد داشتن، اعتماد کردن.
۲- باور کردن، درست پنداشتن.
(اُ تُ) (اِ.) جِ اُستُوار؛ معتمدان، اَمینان.
(اُ تُ) (اِمص.) یقین، ایمان.
(~. مِ) (اِمر.) حکمی است که از طرف رؤسای کشورها به سفرا و مأمورین سیاسی داده میشود تا اعتبار آنها را نزد رؤسای دول بیگانه استوار سازد. قبلاً به این سند اعتبارنامه گفته میشد.
(~.)۱ - (حامص.)محکمی، سختی.
۲- ثبات، پایداری.
۳- امن یت، اطمینان.
(اُ تُ) [ په. ] (ص مر.)
۱- استوار، پایدار.
۲- قابل اعتماد، امین.
۳- مضبوط.
(اُ تُ نِ) [ په. ] (اِ.)
۱- ستون.
۲- جسمی که در دو سر آن دو دایره موازی یکدیگر باشند.
(اِ تُ) [ ایتا. ] (اِ.)
۱- کارگاه، اطاق کار.
۲- محل از پیش آماده شده برای ضبط و ثبت صدا و تصویر، کارگاه فیلمبرداری و ضبط صدا.
۳- کارگاه عکاسی.
(اُ) [ په. ] (اِ.) ستون، پایه.
(اُ)(ص.)
۱- مانده، درمانده.
۲- افسرده، ملول.
(اِ ت ِ) [ فر. ] (اِ.) جلگه وسیع و بی - درخت، علفزار.
(اِ سْ تُ) [ فر. ] فرمان ایست، بایست.
(اِ تِ) [ روس. ] (اِ.) ظرف کوچک استوانهای شکل از جنس شیشه یا بلور که معمولاً جهت نوشیدن چای به کار میرود.
