دیوان حافظ – اگر روم ز پی‌اش فتنه‌ها برانگیزد

اگر روم ز پی‌اش فتنه‌ها برانگیزد

اگر روم ز پِی‌اش فتنه‌ها برانگیزد
ور از طلب بنشینم به کینه برخیزد

و گر به رهگذری یک دَم از وفاداری
چو گَرد در پِی‌اش افتم چو باد بُگْریزد

و گر کنم طلبِ نیم بوسه صد افسوس
ز حُقِّهٔ دهنش چون شکر فرو ریزد

من آن فریب که در نرگسِ تو می‌بینم
بس آبروی که با خاک ره برآمیزد

فراز و شیب بیابان عشق، دامِ بلاست
کجاست شیردلی کز بلا نپرهیزد

تو عمر خواه و صبوری که چرخِ شعبده باز
هزار بازی از این طُرفه‌تر برانگیزد

بر آستانهٔ تسلیم سر بِنِه حافظ
که گر ستیزه کنی، روزگار بستیزد

دیوان حافظ - به سر جام جم آنگه نظر توانی کرد

اگر روم ز پی‌اش فتنه‌ها برانگیزد, حافظ, حافظ شیرازی, دیوان حافظ, دیوان حافظ شیرازی, شعر, شعر پارسی, شعر حافظ, شعر فارسی, غزل, غزل حافظ, غزلیات دیوان حافظ, فال حافظ

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

دگر به صید حرم تیغ برمکش زنهار
و از آن که با دل ما کرده‌ای پشیمان باش
«حافظ»

دیوان حافظ – به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است

دیوان حافظ – صبا اگر گذری افتدت به کشور دوست

دیوان حافظ – تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج

دیوان حافظ – هر که را با خط سبزت سر سودا باشد

دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

دیوان حافظ – آن که رخسار تو را رنگ گل و نسرین داد

دیوان حافظ – زان یار دل‌نوازم شکری است با شکایت

دیوان حافظ – ای شاهد قدسی، که کشد بند نقابت

شاهنامه فردوسی – رفتن پادشاه مازندران به جنگ كیكاوس

شاهنامه فردوسی – اندر زادن فريدون

شاهنامه فردوسی – گريختن سلم و كشته شدن او به دست منوچهر

مقدمه شاهنامه فردوسی

شاهنامه فردوسی – دلخوشى دادن سام سيندخت را

شاهنامه فردوسی – ديدن فريدون دختران جمشيد را

شاهنامه فردوسی – آمدن سام به ديدن رستم

شاهنامه فردوسی – آمدن رستم به نخجيرگاه‏

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

گیوه

(وِ) (اِ.) نوعی کفش که رویه آن از نخ یا ابریشم بافته می‌شود. ؛ ~ها را ورکشیدن کنایه از: تصمیم به رفتن گرفتن و آماده حرکت شدن.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.