آن کس که به دست، جام دارد
سلطانیِ جَم، مُدام دارد
آبی که خِضِر، حیات از او یافت
در می‌کده جو، که جام دارد
سررشتهٔ جان، به جام بگذار
کاین رشته از او نظام دارد
ما و مِی و زاهدان و تقوا
تا یار، سرِ کدام دارد
بیرون ز لبِ تو ساقیا نیست
در دور، کسی که کام دارد
نرگس همه شیوه‌های مستی
از چشمِ خوشت به وام دارد
ذکرِ رخ و زلف تو دلم را
وردی‌ست که صبح و شام دارد
بر سینهٔ ریشِ دردمندان
لعلت نمکی تمام دارد
در چاهِ ذَقَن چو حافظ ای جان
حُسنِ تو دو صد غلام دارد
مخمور جام عشقم ساقی بده شرابی
پر کن قدح که بی می مجلس ندارد آبی
«حافظ»
(اَ نَ) (ص.)
۱- بیگانه، غریب.
۲- نا - فرمان.
(اَ نِ حِ) [ ع. ] (اِ.) جِ جَناح ؛ بال‌ها.
(اَ جِ نُِ) [ ع. اجنه ] (اِ.) در عربی جمع جنین و در فارسی به غلط جمع جن گویند.
( اِ ) [ ع. ] (مص م.)۱ - آشکار کردن سخن، بلند کردن آواز، با صدای بلند چیز ی را خواندن.
۲- آشکار کردن.
(اَ هَ) [ ع. ] (ص تف.) نادان تر، جاهل تر.
(اَ وَ) [ ع. ] (ص تف.)
۱- بهتر، نیکوتر.
۲- بخشنده تر، جوادتر.
(اَ) (اِ.) نک آجودان.
(اُ) [ ع. ] (اِ.) جِ اَجر؛ اجرها، اجرت‌ها.
(اَ وَ) [ ع. ] (ص.) میان تهی، درون خالی.
( اَ ) [ ع. ] (ص.) مزدور، مزد بگیر.
(~. م ِ) [ ع - فا. ] (اِمر.) عهدنامه‌ای که به موجب آن کار کسی به مدت معینی خریداری می‌شود.
( اَ ) [ ع. ] (اِ.)
۱- جِ احدوثه ؛ افسانه‌ها، سخن‌ها.
۲- جِ حدیث ؛ روایات، اخبار.
(اِ طَ) [ ع. احاطه ] احاطه.
(اِ طِ) [ ع. احاطه ] (مص م.)
۱- گرداگرد چیزی را گرفتن.
۲- فهمیدن و فراگرفتن به طور کامل و تمام.
(اِ لَ) [ ع. احاله ] نک احاله.
(اِ لَ) [ ع. احاله ]
۱- (مص م.) حواله کردن، واگذاشتن کار یا امری به عهده دیگری.
۲- (مص ل.) از حالی به حال دیگر گشتن.
(اَ حِ بّا) [ ع. ] (ص. اِ.) جِ حبیب ؛ دوستان.
( اَ ) [ ع. ] (ص. اِ.) جِ حبیب ؛ دوستان، یاران.
( اِ ) [ ع. ] (مص م.) دوست داشتن.
( اَ ) [ ع. ] (اِ.) جمع حبر؛
۱- دانشمندان، علما.
۲- پیشوایان روحانی یهود.
