شاهنامه فردوسی – گفتار اندر زادن دختر ايرج‏‏

گفتار اندر زادن دختر ايرج‏‏

بر آمد برين نيز يك چندگاه شبستان ايرج نگه كرد شاه‏

يكى خوب چهره پرستنده ديد كجا نام او بود ماه آفريد

كه ايرج برو مهر بسيار داشت قضا را كنيزك ازو بار داشت‏

پرى چهره را بچه بود در نهان از آن شاد شد شهريار جهان‏

از آن خوب رخ شد دلش پر اميد بكين پسر داد دل را نويد

چو هنگامه زادن آمد پديد يكى دختر آمد ز ماه آفريد

جهانى گرفتند پروردنش بر آمد بناز و بزرگى تنش‏

دیوان حافظ - اگر نه باده غم دل ز یاد ما ببرد

مر آن ماه رخ را ز سر تا بپاى تو گفتى مگر ايرجستى بجاى‏

چو بر جست و آمدش هنگام شوى چو پروين شدش روى و چون مشك موى‏

نيا نام زد كرد شويش پشنگ بدو داد و چندى بر آمد درنگ‏

‏

اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, شاهنامه, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, گفتار اندر زادن دختر ايرج‏

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

گر هزارست بلبل این باغ
همه را نغمه و ترانه یکی است
«صائب تبریزی»

دیوان حافظ – ای هدهد صبا به سبا می‌فرستمت

دیوان حافظ – مطرب عشق عجب ساز و نوایی دارد

دیوان حافظ – من و انکار شراب این چه حکایت باشد

دیوان حافظ – مژده ای دل که دگر باد صبا بازآمد

دیوان حافظ – خوشتر ز عیش و صحبت و باغ و بهار چیست

دیوان حافظ – حسنت به اتفاق ملاحت جهان گرفت

دیوان حافظ – بیا که قصر امل سخت سست‌بنیادست

دیوان حافظ – دیدی ای دل که غم عشق دگربار چه کرد

شاهنامه فردوسی – پاسخ دادن فريدون پسران را

شاهنامه فردوسی – پند دادن زال كاوس را

شاهنامه فردوسی – پادشاهى جمشيد هفت سد سال بود

شاهنامه فردوسی – رسيدن سام و دستان به كابل

شاهنامه فردوسی – پرسيدن فريدون نژاد خود را از مادر

شاهنامه فردوسی – گريختن سلم و كشته شدن او به دست منوچهر

شاهنامه فردوسی – آفرینش مردم

شاهنامه فردوسی – نامه كاوس به رستم و خواندن او از زابلستان‏‏

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

جستجوی واژه

لیست واژه‌ها (تعداد کل: 36,098)

گوالیدن

(گُ دَ) (مص ل.) رشد کردن، بالیدن.

گوانجی

(گُ) (ص مر.) دلیر، پهلوان.

گوانگله

(گُ لَ یا لِ) (اِ.) تُکمه.

گواه

(گُ) (ص.) شاهد، دلیل، برهان.

گواهی

(~.) (حامص.) شهادت، تأیید و تصدیق درستی یا نادرستی امری.

گواهی خواستن

(~. خا تَ) (مص م.) شاهد خواستن.

گواهی دادن

(~. دَ) (مص ل.)شهادت دادن.

گواهی نامه

(~. مِ) (اِمر.)
۱- پایان نامه تحصیلی.
۲- جواز رانندگی ماشین.

گواچو

(گُ) (اِ.) ریسمانی است که از درختی آویزند و بر آن نشینند و در هوا تاب خورند؛ گواچه، تاب، گازره، بادپیچ.

گواژ

(گَ) (اِ.) مسخرگی، مزاح.

گواژه

(گُ ژَ یا ژِ) (اِ.)
۱- طعنه، سرزنش.
۲- شوخی، مزاح.

گوایی

(گُ) (حامص.) گواهی دادن، شهادت.

گوبروت

(بُ) (ص مر.) احمق، گاوریش.

گوبلن

(لَ) (اِ.) نوعی گلدوزی با نخ ضخیم رنگی روی طرح‌های آماده.

گوت

(گَ یا گُ) [ آرا. سر. تر. ] (اِ.)کفل، سرین.

گوترو

(گُ) (ق مر.) به قیمت مقطوع و بی آنکه وزن کرده یا شمرده شود.

گوتیگ

(گُ تِ) [ فر. ] (اِ.) شیوه معماری اروپای باختری از قرن ۱۲ تا ۱۶ م. که از ویژگی‌های آن تکرار عناصر بلندی ساختمان و به کارگیری تاق‌های نوک تیز و شیشه‌های پر نقش و نگار بود.

گوج

[ تر. ] (اِ.) زور، قدرت.

گوج

(گَ وَ) (اِ.) صمغ درخت.

گوجه

(گُ جِ) (اِ.) درختی است از تیره گل سرخیان که میوه آن کوچک و آبدار، دارای پوست نازک به رنگ سبز یا سرخ و یک هسته سخت است.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.