پادشاهى او سد سال بود

          بشاهى نشست از برش كى‏قباد            همان تاج گوهر بسر بر نهاد

         همه نامداران شدند انجمن            چو دستان و چون قارن رزم زن‏

         چو كشواد و خرّاد و برزين گو            فشاندند گوهر بران تاج نو

         قباد از بزرگان سخن بشنويد            پس افراسياب و سپه را بديد

         دگر روز برداشت لشكر ز جاى            خروشيدن آمد ز پرده سراى‏

         بپوشيد رستم سليح نبرد            چو پيل ژيان شد كه برخاست گرد

         رده بر كشيدند ايرانيان            ببستند خون ريختن را ميان‏

         بيك دست مهراب كابل خداى            دگر دست گژدهم جنگى بپاى‏

         بقلب اندرون قارن رزم زن            ابا گرد كشواد لشگر شكن‏

         پس پشت رويشان زال با كى‏قباد            بيك دست آتش بيك دست باد

         بپيش اندرون كاويانى درفش            جهان زو شده سرخ و زرد و بنفش‏

         ز لشكر چو كشتى سراسر زمين            كجا موج خيزد ز درياى چين‏

         سپر در سپر بافته دشت و راغ            درفشيدن تيغها چون چراغ‏

         جهان سر بسر گشت درياى قار            برافروخته شمع از و صد هزار

         ز ناليدن بوق و بانگ سپاه            تو گفتى كه خورشيد گم كرد راه‏

         سبك قارن رزم زن كان بديد            چو رعد از ميان نعره بركشيد

         ميان سپاه اندر آمد دلير            سپهدار قارن بكردار شير

         گهى سوى چپ و گهى سوى راست            بران گونه از هر سوى كينه خواست‏

         بگرز و بتيغ و سنان دراز            همى كشت از ايشان گو سرافراز

         ز كشته زمين كرد مانند كوه            شدند آن دليران تركان ستوه‏

         شماساس را ديد گرد دلير            كه مى بر خروشيد چون نرّه شير

         بيامد دمان تا بر او رسيد            سبك تيغ تيز از ميان بر كشيد

         بزد بر سرش تيغ زهر آبدار            بگفتا منم قارن نامدار

         نگون اندر آمد شماساس گرد            چو ديد او ز قارن چنان دست برد

         چنين است كردار گردون پير            گهى چون كمانست و گاهى چو تير