شاهنامه فردوسی – كشته شدن تور بر دست منوچهر

كشته شدن تور بر دست منوچهر

      

چو از روز رخشنده نيمى برفت            دل هر دو جنگى ز كينه بتفت‏

         بتدبير يك با دگر ساختند            همه راى بيهوده انداختند

         كه چون شب شود ما شبيخون كنيم            همه دشت و هامون پر از خون كنيم‏

         چو كار آگهان آگهى يافتند            دوان زى منوچهر بشتافتند

         رسيدند پيش منوچهر شاه            بگفتند تا برنشاند سپاه‏

         منوچهر بشنيد و بگشاد گوش            سوى چاره شد مرد بسيار هوش‏

         سپه را سراسر بقارن سپرد            كمين‏گاه بگزيد سالار گرد

         ببرد از سران نامور سى هزار            دليران و گردان خنجرگزار

  دیوان حافظ - اگر چه باده فرح بخش و باد گل‌بیز است

         كمين‏گاه را جاى شايسته ديد            سواران جنگى و بايسته ديد

         چو شب تيره شد تور با صد هزار            بيامد كمربسته كارزار

         شبيخون سگاليده و ساخته            بپيوسته تير و كمان آخته‏

         چو آمد سپه ديد بر جاى خويش            درفش فروزنده بر پاى پيش‏

         جز از جنگ و پيكار چاره نديد            خروش از ميان سپه بر كشيد

         ز گرد سواران هوا بست ميغ            چو برق درخشنده پولاد تيغ‏

         هوا را تو گفتى همى بر فروخت            چو الماس روى زمين را بسوخت‏

         بمغز اندرون بانگ پولاد خاست            بابر اندرون آتش و باد خاست‏

  دیوان حافظ - سحر چون خسرو خاور علم بر کوهساران زد

         بر آورد شاه از كمين‏گاه سر            نبد تور را از دو رويه گذر

         عنان را بپيچيد و برگاشت روى            بر آمد ز لشكر يكى هاى‏هوى‏

         دمان از پس ايدر منوچهر شاه            رسيد اندر آن نامور كينه خواه‏

         يكى نيزه انداخت بر پشت او            نگونسار شد خنجر از مشت او

         ز زين بر گرفتش بكردار باد            بزد بر زمين داد مردى بداد

         سرش را هم آنگه ز تن دور كرد            دد و دام را از تنش سور كرد

         بيامد به لشكرگه خويش باز            بديدار آن لشكر سرفراز

  دیوان حافظ - المنة لله که در میکده باز است

                       

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

دیدی دلا که آخر پیری و زهد و علم
با من چه کرد دیده معشوقه باز من
«حافظ»

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید
جستجوی واژه

لیست واژه‌ها (تعداد کل: 36,098)

کیان

(کُ) (اِ.) خیمه گردی که به یک ستون برپا باشد.

کیانا

(اِ.)
۱- طبیعت، اصل هر چیز.
۲- هر یک از طبایع چهارگانه.

کیانی

(کَ) (ص نسب.) منسوب به کیان. سلطنتی، شاهی.

کیاگن

(کَ گَ) (ص مر.)۱ - بی معنی، نامناسب.
۲- درشت، ناهموار.

کیایی

(حامص.)
۱- پادشاهی.
۲- بزرگی، سروری.
۳- ولایت.

کیبیدن

(کِ بِ دَ) (مص ل.) از راه برگشتن، منحرف شدن، از جایی به جایی کشیدن.

کیبیده

(دَ یا دِ) (اِمف.)
۱- به یکسو رفته، کناره گرفته.
۲- از جایی به جایی شده.
۳- تحاشی کرده.
۴- انحراف یافته، منحرف.
۵- فریفته (به عشق).

کیخ

(اِ.) چرکی که در گوشه‌های چشم پیدا شود.

کیخسروی

(کَ خُ رَ) (اِ.) نام لحنی از لحن -‌های باربد.

کید

(کَ یا کِ) [ ع. ] (مص ل.) مکر، فریب.

کید آور

(~. وَ) [ ع - فا. ] (ص فا.) مکار، حیله گر.

کیر

(اِ.) اندام تناسلی نر به ویژه انسان که ادرار و منی از طریق سوراخی در سر آن دفع می‌شود، نره، ذکَر، قضیب. ؛به ~ گاو زدن در پخش مالی یا چیزی اسراف کردن.

کیز

(کِ) (اِ.) نمد.

کیس

(کَ یُِ) [ ع. ] (ص.) زیرک، خردمند، هوشیار.

کیس

(اِ.) (عا.)چین خوردگی لباس یا پارچه.

کیس

(کِ یْ) [ انگ. ] (ص.)
۱- وضعیت، سرگذشت و حالت، مورد، نمونه.
۲- جعبه - ای که اجزای اصلی سخت افزاری رایانه براساس طرحی خاص در آن جای داده شود، محفظه، کازه. (فره).

کیس خوردن

(خُ دَ) (مص ل.) چین خوردن.

کیست

[ فر. ] (اِ.) کیسه‌ای با جدار غشایی در بافت‌ها، دارای ماده مایع یا نیمه جامد که ممکن است طبیعی یا مرضی باشد.

کیسه

(س) (اِ.)
۱- پارچه‌ای که اطراف آن را دوخته باشند تا بتوان چیزی در آن ریخت.
۲- جیب. ؛ ~ دوختن برای چیزی طمع کردن در آن چیز. ؛ از ~ی خلیفه بخشیدن کنایه از: از جیب دیگری ...

کیسه بر

(~. بُ) (ص فا.) دزد، جیب بُر.


دیدگاهتان را بنویسید