شاهنامه فردوسی – فرستادن سر سلم را به نزد فريدون

فرستادن سر سلم را به نزد فريدون

      

          سوى دژ فرستاد شيروى را            جهان ديده مرد جهانجوى را

         بفرمود كان خواسته برگراى            نگه كن همه هر چه يابى بجاى‏

         بپيلان گردونكش آن خواسته            بدرگاه شاه آور آراسته‏

         بفرمود تا كوس رويين و ناى            زدند و فرو هشت پرده سراى‏

         سپه را ز دريا بهامون كشيد            ز هامون سوى آفريدون كشيد

         چو آمد بنزديك تميشه باز            نيارا بديدار او بد نياز

         بر آمد ز در ناله كرّ ناى            سراسر بجنبيد لشكر ز جاى‏

         همه پشت پيلان ز پيروزه تخت            بياراست سالار پيروز بخت‏

  دیوان حافظ - روزه یک سو شد و عید آمد و دل‌ها برخاست

         چه با مهد زرّين بديباى چين            بگوهر بياراسته همچنين‏

         چه با گونه گونه درفشان درفش            جهانى شده سرخ و زرد و بنفش‏

         ز درياى گيلان چو ابر سياه            دُمادُم بسارى رسيد آن سپاه‏

         چو آمد بنزديك شاه آن سپاه            فريدون پذيره بيامد براه‏

         همه گيل مردان چو شير يله            ابا طوق زرين و مشكين كله‏

         پس پشت شاه اندر ايرانيان            دليران و هر يك چو شير ژيان‏

         بپيش سپاه اندرون پيل و شير            پس ژنده پيلان يلان دلير

         درفش درفشان چو آمد پديد            سپاه منوچهر صف بر كشيد

  شاهنامه فردوسی - رزم كاوس با شاه هاماوران

         پياده شد از باره سالار نو            درخت نو آيين پر از بار نو

         زمين را ببوسيد و كرد آفرين            بران تاج و تخت و كلاه و نگين‏

         فريدونش فرمود تا بر نشست            ببوسيد و بسترد رويش بدست‏

         پس آنگه سوى آسمان كرد روى            كه اى دادگر داور راستگوى‏

         تو گفتى كه من دادگر داورم            بسختى ستم ديده را ياورم‏

         همم داد دادى و هم داورى            همم تاج دادى هم انگشترى‏

         بفرمود پس تا منوچهر شاه            نشست از بر تخت زر با كلاه‏

         سپهدار شيروى با خواسته            بدرگاه شاه آمد آراسته‏

  شاهنامه فردوسی - مردانگى منوچهر و سپاه او در جنگ با تور

         بفرمود پس تا منوچهر شاه            ببخشيد يك سر همه با سپاه‏

   ‏

                       

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

از خیالت در دل شبها اگر غافل شوم
تا قیامت سنگسار از خواب غفلت کن مرا
«صائب تبریزی»

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید
جستجوی واژه

لیست واژه‌ها (تعداد کل: 36,098)

ارتضاع

(اِ تِ) [ ع. ] (مص م.) شیر خوردن.

ارتعاب

(اِ تِ) [ ع. ] (مص ل.) ترسیدن، هراسیدن.

ارتعاد

(اِ تِ) [ ع. ] (مص ل.)
۱- لرزیدن.
۲- مضطرب گردیدن.

ارتعاش

(اِ تِ) [ ع. ]
۱- (مص ل.) جنبیدن، لرزیدن.
۲- (مص م.) لرزاندن.
۳- (اِمص.) لرزه.

ارتفاع

(اِ تِ) [ ع. ]
۱- (مص ل.) برخاستن، بلند شدن.
۲- (اِ.) جمع آوری محصول.
۳- بلندی، اوج. فاصله بین رأس تا ضلع روبرو.
۴- حاصل زراعت.
۵- بلندی سطح زمین نسبت به سطح دریا.
۶- فاصله ستاره از افق.

ارتفاع

گرفتن (~. گِ رِ تَ) [ ع - فا. ] (مص ل.) بالا رفتن، بلند شدن.

ارتفاعات

(~.) [ ع. ] (اِ.) جِ ارتفاع.
۱- بلندی‌ها، ا وج‌ها. آن چه از سطح زمین برتر و بلندتر است، تپه‌ها، کوه‌ها.
۲- محصول و دانه‌ها و غله‌های برداشت شده از زمین.

ارتفاق

(اِ تِ) [ ع. ]
۱- (مص ل.) بر آرنج تکیه دادن، تکیه دادن بر نازبالش.
۲- رفاقت کردن، همراهی کردن.
۳- (مص م.) دوست طلبیدن.
۴- حقی است برای شخص به تبعیت از ملک خود در ملک شخص دیگر برای استفاده بردن کامل ...

ارتقاء

(اِ تِ) [ ع. ]
۱- (مص ل.) برآمدن، بلند شدن.
۲- (اِمص.) صعود.

ارتقاب

( اِ تِ) [ ع. ] (مص ل.)
۱- چشم داشتن، چشمداشت.
۲- دیدبانی کردن.
۳- بالا آمدن.

ارتماس

(اِ تِ) [ ع. ] (مص ل.) به آب فرو شدن، در آب غوطه خوردن.

ارتماسی

(~.) [ ع - فا. ] (ص نسب.) منسوب به ارتماس ؛ غسلِ ~فرو رفتن در آب کر یا جاری به قصد غسل، نوعی از غسل که در آن تمام تن و سر را به نیت غسل یکباره ...

ارتنگ

(اَ تَ) (اِ.) نک ارژنگ.

ارتهاش

(اِ تِ) [ ع. ] (مص ل.) جفتک زدن چهارپایان بر یکدیگر و زخمی کردن هم.

ارتهان

(اِ تِ) [ ع. ] (مص م.) گرو گرفتن.

ارتودنسی

(اُ تُ دِ) [ فر. ]
۱- (اِمص.) اصلاح بی نظمی‌های دندان.
۲- (اِ.) شاخه‌ای از دندانپزشکی که به پیشگیری و اصلاح بی نظمی‌های دندان می‌پردازد.

ارتودوکس

(اُ تُ دُ) (ص. اِ.)
۱- دارای ایمان و عقیده صحیح.
۲- فرقه‌ای مخصوص از فرق مسیحیت.

ارتوپدی

(اُ تُ پِ) [ فر. ] (اِ.) یکی از شاخه‌های پزشکی که به اصلاح ناهنجاری -‌های ناشی از بیماری یا آسیب استخوان‌ها و مفاصل می‌پردازد، استخوان پزشکی. (فره).

ارتکاب

(اِ تِ) [ ع. ] (مص م.)
۱- انجام دادن.
۲- اقدام به کاری نامشروع کردن.
۳- کاری برخلاف قانون انجام دادن.

ارتکاز

(اِ تِ) [ ع. ] (مص ل.) ثابت شدن. ؛~ بر قوس: کمان را بر زمین فرو برده ایستادن. ؛~عرق: برجستن رگ، پریدن رگ.


دیدگاهتان را بنویسید