شاهنامه فردوسی – فرستادن سر سلم را به نزد فريدون

فرستادن سر سلم را به نزد فريدون

      

          سوى دژ فرستاد شيروى را            جهان ديده مرد جهانجوى را

         بفرمود كان خواسته برگراى            نگه كن همه هر چه يابى بجاى‏

         بپيلان گردونكش آن خواسته            بدرگاه شاه آور آراسته‏

         بفرمود تا كوس رويين و ناى            زدند و فرو هشت پرده سراى‏

         سپه را ز دريا بهامون كشيد            ز هامون سوى آفريدون كشيد

         چو آمد بنزديك تميشه باز            نيارا بديدار او بد نياز

         بر آمد ز در ناله كرّ ناى            سراسر بجنبيد لشكر ز جاى‏

         همه پشت پيلان ز پيروزه تخت            بياراست سالار پيروز بخت‏

  شاهنامه فردوسی - پيروز نامه منوچهر نزد فريدون

         چه با مهد زرّين بديباى چين            بگوهر بياراسته همچنين‏

         چه با گونه گونه درفشان درفش            جهانى شده سرخ و زرد و بنفش‏

         ز درياى گيلان چو ابر سياه            دُمادُم بسارى رسيد آن سپاه‏

         چو آمد بنزديك شاه آن سپاه            فريدون پذيره بيامد براه‏

         همه گيل مردان چو شير يله            ابا طوق زرين و مشكين كله‏

         پس پشت شاه اندر ايرانيان            دليران و هر يك چو شير ژيان‏

         بپيش سپاه اندرون پيل و شير            پس ژنده پيلان يلان دلير

         درفش درفشان چو آمد پديد            سپاه منوچهر صف بر كشيد

  شاهنامه فردوسی - رسيدن سام و دستان به كابل

         پياده شد از باره سالار نو            درخت نو آيين پر از بار نو

         زمين را ببوسيد و كرد آفرين            بران تاج و تخت و كلاه و نگين‏

         فريدونش فرمود تا بر نشست            ببوسيد و بسترد رويش بدست‏

         پس آنگه سوى آسمان كرد روى            كه اى دادگر داور راستگوى‏

         تو گفتى كه من دادگر داورم            بسختى ستم ديده را ياورم‏

         همم داد دادى و هم داورى            همم تاج دادى هم انگشترى‏

         بفرمود پس تا منوچهر شاه            نشست از بر تخت زر با كلاه‏

         سپهدار شيروى با خواسته            بدرگاه شاه آمد آراسته‏

  دیوان حافظ - شاهد آن نیست که مویی و میانی دارد

         بفرمود پس تا منوچهر شاه            ببخشيد يك سر همه با سپاه‏

   ‏

                       

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

در غریبی و فراق و غم دل پیر شدم
ساغر می ز کف تازه جوانی به من آر
«حافظ»

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید
جستجوی واژه

لیست واژه‌ها (تعداد کل: 36,098)

اسکناس

(اِ کِ) [ روس. ] (اِ.) پول کاغذی.

اسکندان

(اِ کَ)(اِ.)
۱- قفل.
۲- کلیددان.
۳- قفل و کلید.

اسکندروس

(اِ کَ رُ) (اِ.) سیر.

اسکنر

(اِ کَ نِ) [ انگ . ] (اِ.)
۱- دستگاهی که می‌توان نوشته یا تصویری را به آن داد تا در حافظه کامپیوتر قرار دهد.
۲- دستگاهی که با استفاده از آن برشی از بدن انسان به تصویر کشیده می‌شود، اسکن.

اسکنه

(~.) (اِ.) از اقسام پیوند برای اصلاح درخت و مرغوب ساختن میوه آن.

اسکنه

(اِ کِ نِ) (اِ.) ابزاری فلزی که نجّاران چوب را به وسیله آن سوراخ می‌کنند، بیرم.

اسکنک

(اِ کِ نِ) (اِ.) نک اسکنه.

اسکواش

(اِ کُ) [ انگ . ] (اِ.) نوعی ورزش دو یا چهار نفره با راکت و توپ مخصوص در سالنی کوچک که جای زدن توپ دیوارهای سالن است.

اسکوتر

(اِ تِ) [ انگ . ] (اِ.) روروک، چرخ پایی، وسیله بازی بچه‌ها با دو چرخ کوچک و یک دسته بلند و یک کف مستطیل شکل که با یک پا روی آن تکیه می‌کنند.

اسکورت

(اِ کُ) [ فر. ] (اِ.)
۱- مشایعت، همراهی.
۲- عده‌ای سرباز مسلح که برای محافظت یا احترام، همراه شخصیت مهمی حرکت می‌کنند، همروان (فره).

اسکولاستیک

(اِ کُ) [ فر. ] (ص.)
۱- مدرسه - ای، متعلق به مدرسه‌های قرون وسطی.
۲- شعبه‌ای از فلسفه که در دوران قرون وسطی در مدرسه‌ها و دیرهای وابسته به کلیسا تدریس می‌شد.

اسکی

(اِ) [ فر. ] (اِ.) یکی از ورزش‌های زمستانی که با کفش و چوب مخصوص روی برف ایستاده سر می‌خورند.

اسکیت

(اِ کِ) [ انگ. ] (اِ.) صفحه مخصوصی به اندازه زیره کفش با چرخ‌های کوچک که در زیر کفش می‌بندند و بر روی زمین سخت و هموار یا یخی سُر می‌خورند.

اسکیتینگ

(اِ کِ) [ انگ. ] (اِمر.) نوعی ورزش برای تقویت پاها و حفظ تعادل که به وسیله کفش‌های مخصوصی که در زیر هر یک چهار - چرخ کوچک تعبیه شده یا وسیله‌ای به نام تخته اسکیت، بر روی ...

اسکیزه

(اِ زِ) (اِمص.)
۱- جست و خیز و لگد انداختن چارپایان.
۲- جست و خیز کردن.

اسکیزوفرنی

(اِ زُ فِ) [ فر. ] (اِ.) هر یک از انواع اختلال‌های شدید روانی که با بریدن از واقعیت، هذیان، توهم، خلق نامتناسب و رفتار آشفته همراه است.

اسکیزیدن

(اِ دَ) (مص ل.) جفتک انداختن.

اسکیمو

(اِ مُ) [ فر. ] (اِ.)
۱- هر یک از مردمان ساکن شبه جزیره آلاسکا، گروئتلند و جزایر اطراف قطب شمال.
۲- نوعی بستنی یخی.

اسگالش

(اِ لِ) (حامص.) اندیشه، فکر، تفکر.

اسگدار

(اَ گُ) نک اسکدار.


دیدگاهتان را بنویسید