شاهنامه فردوسی – ستایش پیامبر

گفتار اندر ستایش پیامبر

       

         ترا دانش و دين رهاند درست            در رستگارى ببايدت جست‏

         و گر دل نخواهى كه باشد نژند            نخواهى كه دائم بوى مستمند

         بگفتار پيغمبرت راه جوى            دل از تيرگيها بدين آب شوى‏

         چه گفت آن خداوند تنزيل و وحى            خداوند امر و خداوند نهى‏

         كه من شهر علمم عليم درست            درست اين سخن قول پيغمبرست‏

         گواهى دهم كاين سخنها ز اوست            تو گوئى دو گوشم پر آواز اوست‏

        على را چنين گفت و ديگر همين            كزيشان قوى شد بهر گونه دين‏

  دیوان حافظ - ای غایب از نظر به خدا می‌سپارمت

         نبى آفتاب و صحابان چو ماه            بهم بستى‏ء يكدگر راست راه‏

         منم بنده اهل بيت نبى            ستاينده خاك پاى وصى‏

         حكيم اين جهان را چو دريا نهاد            بر انگيخته موج از و تند باد

         چو هفتاد كشتى برو ساخته            همه بادبانها بر افراخته‏

         يكى پهن كشتى بسان عروس            بياراسته همچو چشم خروس‏

         محمد بدو اندرون با على            همان اهل بيت نبى و ولى‏

         خردمند كز دور دريا بديد            كرانه نه پيدا و بن ناپديد

         بدانست كو موج خواهد زدن            كس از غرق بيرون نخواهد شدن‏

  دیوان حافظ - روزه یک سو شد و عید آمد و دل‌ها برخاست

         بدل گفت اگر با نبى و وصى            شوم غرقه دارم دو يار وفي‏

         همانا كه باشد مرا دستگير            خداوند تاج و لوا و سرير

         خداوند جوى مى و انگبين            همان چشمه شير و ماء معين‏

         اگر چشم دارى بديگر سراى            بنزد نبى و على گير جاى‏

         گرت زين بد آيد گناه منست            چنين است و اين دين و راه منست‏

         برين زادم و هم برين بگذرم            چنان دان كه خاك پى حيدرم‏

         دلت گر براه خطا مايلست            ترا دشمن اندر جهان خود دلست‏

  شاهنامه فردوسی - پاسخ دادن شاه يمن جندل را

         نباشد جز از بى‏پدر دشمنش            كه يزدان بآتش بسوزد تنش‏

         هر آن كس كه در جانش بغض عليست            ازو زارتر در جهان زار كيست‏

         نگر تا ندارى ببازى جهان            نه بر گردى از نيك پى همرهان‏

         همه نيكيت بايد آغاز كرد            چو با نيكنامان بوى همنورد

         از اين در سخن چند رانم همى            همانا كرانش ندانم همى‏

 

                       

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

دل بیچاره از آن بیخبر است ار گاهی
شکوه از جور تو ما را به زبان می‌گذرد
«هاتف اصفهانی»

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید
جستجوی واژه

لیست واژه‌ها (تعداد کل: 36,098)

هم زن

(~. ز) (اِمر.) وسیله‌ای برای مخلوط کردن، به ویژه مخلوط و همگن کردن مواد غذایی مایع.

هم زیستی

(هَ) (حامص.)
۱- با هم زیستن.
۲- کیفیت همکاری و اتحاد دو جاندار مختلف است به منظور تغذیه یا ادامه زندگی.

هم سنگ

(~. سَ) (ص.)
۱- هم وزن.
۲- هم - شأن، هم رتبه.

هم شاگردی

(~. گِ) (ص نسب.) دو یا چند شاگرد که نزد یک معلم درس می‌خوانند.

هم شهری

(~. شَ) (ص.) دو یا چند تن که در یک شهر تولد یافته یا زندگی کنند.

هم شکل

(~. شِ) [ فا - ع. ] (ص مر.) شبیه.

هم شکم

(~. ش کَ) (ص.) دو قلو.

هم طراز

(~. طِ) (ص.) برابر، مساوی.

هم مشرب

(هَ. مَ رَ) [ فا - ع. ] (ص.) هم فکر، هم عقیده.

هم پا

(هَ) (ص.) (عا.) همراه، رفیق.

هم پالکی

(~. ل) (ص.) = هم پالگی:
۱- (عا.) کسی که با دیگری در یک پالکی و کجاوه نشیند.
۲- (کن.) کسانی که با هم جور و مناسب اند، هم ردیف.

هم پشت

(~. پُ) (ص.) متحد، پشتیبان.

هم پشتی

(~. پُ) (حامص.) هم پشت بودن، یاری، یاوری.

هم پیاله

(~. ل) (ص.)
۱- هم نشین، رفیق.
۲- کسی که با دیگری در نوشیدن شراب و عرق همراهی کند.

هم پیمان

(~. پَ یا پِ) (ص.) کسی که با دیگری عهدی بسته، هم عهد.

هم چشم

(~. چَ) (ص.) رقیب.

هم چشمی کردن

(~. چ. کَ دَ) (مص ل.) حسادت ورزیدن.

هم چنان

(~. چُ)
۱- (ق تشبیه.) آن سان، آن - گونه.
۲- (ص.) مثل آن، مانند آن.
۳- (صفت به جای موصوف) چنان کس.
۴- به همان شکل، به همان صورت.

هم چند

(~. چَ) (ص.) معادل، برابر.

هم چنین

(~. چُ) (ق.) مانند این، مثل این.


دیدگاهتان را بنویسید