رفتن فريدون به جنگ ضحاك
فريدون بخورشيد بر برد سر كمر تنگ بستش بكين پدر
برون رفت خرّم بخرداد روز بنيك اختر و فال گيتى فروز
سپاه انجمن شد بدرگاه او بابر اندر آمد سر گاه او
بپيلان گردون كش و گاوميش سپه را همى توشه بردند پيش
كيانوش و پر مايه بر دست شاه چو كهتر برادر ورا نيك خواه
همى رفت منزل بمنزل چو باد سرى پر ز كينه دلى پر ز داد
باروند رود اندر آورد روى چنانچون بود مرد ديهيم جوى
اگر پهلوانى ندانى زبان بتازى تو اروند را دجله خوان
دگر منزل آن شاه آزاد مرد لب دجله و شهر بغداد كرد
زین دایره مینا خونین جگرم می ده
تا حل کنم این مشکل در ساغر مینایی
«حافظ»
(اِفا.) = پای آگیشنده:
۱- آن که به پای آویزد یا پیچد، پای پیچ، پای آهنج.
۲- مرگ که پای پیچ هر کس شود، مرگ محتوم.
(ص فا.) رقاص.
(حامص.) رقص، پایکوبی.
(اِفا.) = پای بافنده: جولاهه، بافنده.
(بَ. وَ دَ) (مص ل.) پایکوبی، رقص.
(بَ تَ) (مص ل.) فرار کردن، گریختن.
(خَ) (ص مف.) لگدکوب.
(ش ِ) ( اِ.)زمین پر از گل و لای که به سبب تردد مردم و حیوانات خشک و سخت شده باشد.
(تَ) (اِمص.) ایستادگی.
(اِمر.) کفش کن، درگاه.
(مُ) (اِمر.) نک پارنج.
(دَ) (مص ل.) گریختن، سرتافتن.
(کِ دَ) (مص ل.) از پا درآوردن.
(ص فا.) نک پاکوب.
(حامص.) = پاکوبی:
۱- عمل کوفتن پای بر چیزی.
۲- (کن.) رقص.
(ص فا.)
۱- پاینده، پایدار.
۲- محکم.
۳- گیاهی که بیش از یک یا دو سال باقی بماند.
(اِمر.)
۱- ته آب.
۲- بخش کم عمق آب.
۳- گرداب.
۴- راه و پله‌ای که از آن بتوان به ته چاه یا قنات رفت.
۵- گذرگاه.
۶- مقاومت و ایستادگی.
۷- کنایه از: موقعیتی که خطر تقریباً رفع شده باشد.
۸- گدار.
(اِمر.) سال گذشته.
( اِ.)
۱- آخر هر چیز.
۲- نهایت، انتها.
(مِ) (اِمر.) رساله‌ای که در پایان دوره تحصیلی می‌نویسند؛ تز.
