رفتن فريدون به جنگ ضحاك
فريدون بخورشيد بر برد سر كمر تنگ بستش بكين پدر
برون رفت خرّم بخرداد روز بنيك اختر و فال گيتى فروز
سپاه انجمن شد بدرگاه او بابر اندر آمد سر گاه او
بپيلان گردون كش و گاوميش سپه را همى توشه بردند پيش
كيانوش و پر مايه بر دست شاه چو كهتر برادر ورا نيك خواه
همى رفت منزل بمنزل چو باد سرى پر ز كينه دلى پر ز داد
باروند رود اندر آورد روى چنانچون بود مرد ديهيم جوى
اگر پهلوانى ندانى زبان بتازى تو اروند را دجله خوان
دگر منزل آن شاه آزاد مرد لب دجله و شهر بغداد كرد
گفتا برون شدی به تماشای ماه نو
از ماه ابروان منت شرم باد رو
«حافظ»
(~.) (اِ.) شمله دستار و علاقه مندیل و مانند آن.
(~.) (ص.)
۱- خوش، زیبا.
۲- سره، بی - غش.
(~.) (پس.)
۱- پسوند شباهت: ماه وش، پریوش.
۲- پسوند رنگ: سیاه وش.
(وَ) [ گیل. ] (اِ.)
۱- پنبه پاک نکرده.
۲- پارچه و بافته‌ای ابریشمی.
(وَ. کَ دَ)(مص م.) بی غش ساختن.
(و یا وُ) [ ع. ] (اِ.)
۱- حمایل، پارچه رنگین و زینت شده‌ای که به شانه و پهلو حمایل کنند.
۲- شمشیر، کمان. ج. وشائح.
(وُ) [ تر. ] (اِ.) خدمتکار، غلامی که هنوز صورتش مو درنیاورده.
(وَ نِ) (اِ.) نک. وشانی.
(وَ) (اِ.) وشانه، شِیانی ؛ یک نوع زر رایج در قدیم که هفت دهم آن خالص بود.
(و یَ) [ ع. وشایه ] (مص ل.) سخن - چینی کردن.
(~.) (اِ.) رقص، پای کوبی.
(وَ) (ص.) خوب، خوش، زیبا.
(وَ تَ) (مص ل.) رقصیدن.
(وَ) (حامص.) خوبی، خوشی، نیکویی.
(وَ دَ) (مص ل.) رقصیدن، رقاصی کردن.
(وُ) (اِ.) بلدرچین.
(وَ) (مص م.) نقش و نگاری که بر اندام با سوزن آژده کرده و نیله بر آن پاشند، خالکوبی.
(وَ مَ) (اِ.) کفش چرمی.
(وُ یا وُ شُ) (ص فا.) صیدکننده وشم، صیاد بلدرچین.
(وَ شَ) (اِ.) آلودگی، آلایش.
