رفتن فريدون به جنگ ضحاك
فريدون بخورشيد بر برد سر كمر تنگ بستش بكين پدر
برون رفت خرّم بخرداد روز بنيك اختر و فال گيتى فروز
سپاه انجمن شد بدرگاه او بابر اندر آمد سر گاه او
بپيلان گردون كش و گاوميش سپه را همى توشه بردند پيش
كيانوش و پر مايه بر دست شاه چو كهتر برادر ورا نيك خواه
همى رفت منزل بمنزل چو باد سرى پر ز كينه دلى پر ز داد
باروند رود اندر آورد روى چنانچون بود مرد ديهيم جوى
اگر پهلوانى ندانى زبان بتازى تو اروند را دجله خوان
دگر منزل آن شاه آزاد مرد لب دجله و شهر بغداد كرد
تا ابد بوی محبت به مشامش نرسد
هر که خاک در میخانه به رخساره نرفت
«حافظ»
(خا) (حامص.) بازخواست، اعتراض.
(خُ دَ) (مص ل.)
۱- یکّه خوردن، دچار شوک شدن.
۲- بی رونق شدن.
(خُ دِ)
۱- (ص مف.) شکست خورده، از رونق افتاده.
۲- مأیوس، دل سرد.
(خُ دِ) (حامص.)
۱- از رواج و رونق افتادن.
۲- رد شدن.
۳- سرخوردگی، یأس.
[ تر. ] (اِ.) اسب پالانی.
(دَ) (مص م.) از هم جدا کردن.
(دِ) (ص مف.) از هم جدا کرده.
(دَ) (مص ل.) (عا.) از جوش افتادن (پلو یا کته) در روی بار و در نتیجه قد نکشیدن و پختن نشاسته آن.
(دَ) (مص م.)
۱- پس دادن.
۲- جدا شدن.
۳- سُست شدن، شُل شدن.
(ص.) ناگزیر به انجام کاری یا پذیرش چیزی.
(کَ دَ) (مص م.)
۱- تحریک کردن، برانگیختن.
۲- مجبور کردن.
(رَ) (اِ.) بادرنگ، بالنگ.
(تَ) (مص م.) گماشتن، وادار کردن.
(نِ تَ) (مص م.) بازشناختن، تشخیص دادن.
(دَ) (اِ.) بادربا، نانخورش، جایی که در آن نانخورش فراوان است.
(دَ) (اِ.) (عا.) انکار پس از اقرار، دبه.
(دِ) (دِ یا دَ)
۱- (اِ.) اصل، بنا، شالوده.
۲- (پس.) به صورت پسوند آید به معنی فوق: خانواده، کواده.
[ ع. ] (اِ.)
۱- رودبار، رود.
۲- دَرّه.
۳- صحرا، بیابان.
(مَ) [ ع. ] (اِمر.) جایی که به حضرت موسی وحی رسید.
(اِ) بادیان، رازیانه.
