رفتن فريدون به جنگ ضحاك
فريدون بخورشيد بر برد سر كمر تنگ بستش بكين پدر
برون رفت خرّم بخرداد روز بنيك اختر و فال گيتى فروز
سپاه انجمن شد بدرگاه او بابر اندر آمد سر گاه او
بپيلان گردون كش و گاوميش سپه را همى توشه بردند پيش
كيانوش و پر مايه بر دست شاه چو كهتر برادر ورا نيك خواه
همى رفت منزل بمنزل چو باد سرى پر ز كينه دلى پر ز داد
باروند رود اندر آورد روى چنانچون بود مرد ديهيم جوى
اگر پهلوانى ندانى زبان بتازى تو اروند را دجله خوان
دگر منزل آن شاه آزاد مرد لب دجله و شهر بغداد كرد
از چنگ منش اختر بدمهر به دربرد
آری چه کنم دولت دور قمری بود
«حافظ»
(دَ) (ص.) هر چیز زشت و زبون.
(د) (اِ.)
۱- درست، حق.
۲- سود، فایده.
۱ - (اِ.) آفتاب، خورشید.
۲- ستاره، بخت، طالع.
(رَ) (اِ.) آفتاب، خورشید.
(اِ.) خورشید.
(قَ) [ عبر. ] (اِ.) درخشش بخار، تشعشع بخار.
(مُ) (اِ.) هُرمز.
(هُ مُ) [ فر. ] (اِ.) قسمتی از ترشحات داخلی که به وسیله غدد مترشحه داخلی ترشح می‌شود و اثر تحریکی و حیاتی روی سایر اعضای بدن دارد.
(اِ.) آواز تند و تیز مانند صدایی که از طاس برنجی و امثال آن برخیزد، آواز (بانگ).
(هَ وَّ) [ ع. ] (اِ.) دومین کلمه ساخته شده از حروف ابجد مرکب از: ه - و - ز.
(هَ وَ) [ ع. ] (اِ.)
۱- میل، آرزو.
۲- شهوت، خواهش نفس.
(~.) [ ع - فا. ] (ص فا.) شهوت پرست.
(اِ)
۱- زیرکی، آگاهی.
۲- عقل، فهم.
۳- جان، روان.
[ په. ] (اِ.) مرگ، موت.
(مَ) (ص مر.)
۱- باهوش.
۲- عاقل، بخرد.
[ په. ] (ص.) باهوش، خردمند.
(~.) (حامص.)
۱- دارای هوش.
۲- عاقلی.
۳- آگاهی، بیدار.
۴- زیرکی.
(هُ) (ق.) دست پاچه.
(~.) [ ع. ] (اِ.) هراس، ترس، بیم.
دادن (~. دَ) (اِ.) (عا.) کسی را ناگهان به جلو پرت کردن.
