رفتن فريدون به جنگ ضحاك
فريدون بخورشيد بر برد سر كمر تنگ بستش بكين پدر
برون رفت خرّم بخرداد روز بنيك اختر و فال گيتى فروز
سپاه انجمن شد بدرگاه او بابر اندر آمد سر گاه او
بپيلان گردون كش و گاوميش سپه را همى توشه بردند پيش
كيانوش و پر مايه بر دست شاه چو كهتر برادر ورا نيك خواه
همى رفت منزل بمنزل چو باد سرى پر ز كينه دلى پر ز داد
باروند رود اندر آورد روى چنانچون بود مرد ديهيم جوى
اگر پهلوانى ندانى زبان بتازى تو اروند را دجله خوان
دگر منزل آن شاه آزاد مرد لب دجله و شهر بغداد كرد
امید در شب زلفت به روز عمر نبستم
طمع به دور دهانت ز کام دل ببریدم
«حافظ»
(هُ نَ رِ) (اِ.) آموزشگاهی که در آنجا انواع هنر تعلیم داده می‌شود، هنرسرا.
(~. مَ) (ص.) دارای هنر، صنعتگر، آن که آثار هنری می‌آفریند.
(~. ش) (ص.)۱ - هنرمند.
۲- بازیگر تئاتر یا سینما.
(هُ نَ. کَ دِ) (اِ.) آموزشگاه عالی که در آنجا هنر و صنعت تعلیم داده می‌شود.
(~.) (ص نسب.) منسوب به هنر.
۱- آن چه که در آن هنر به کار رفته.
۲- هنرور، هنرمند.
(هَ) (ق.) تا این زمان، تا این هنگام، تاکنون.
(هُ) (اِ.) ذخیره، توشه.
(هَ) [ په. ] (اِ.)
۱- وقار، سنگینی.
۲- قصد، اراده.
۳- معرفت، دانایی.
۴- از تقسیمات ارتش که مرکب از سه گردان است.
(هِ) (اِ.) پیچش شکم، شکم روش.
(هَ) (اِ.) تندی، تیزی، شتاب.
(هِ) (اِ.)
۱- وقت، زمان.
۲- موسم، فصل.
۳- زمان مرگ.
(هِ مِ) (اِ.)
۱- جمعیت مردم.
۲- معرکه.
۳- شور و غوغا، داد و فریاد.
(~.) (ص فا.) جنگجو، ماجراجو.
(~. تَ) (مص ل.) معرکه گرفتن.
(~. نَ دَ) (مص ل.) برپا کردن مجلس نقّالی و شعبده بازی.
(~. کَ دَ) (مص ل.) آشوب برپا کردن، سر و صدا کردن، سر و صدا راه انداختن.
(~.) (اِمر.) معرکه گیر.
(هَ گُ) (ص.)۱ - ستبر، کلفت.
۲- بسیار، فراوان.
(هَ) [ ع. هنی ء ] (ص.)
۱- گوارا.
۲- آن چه بی رنج و بی زحمت به دست آید.
(هَ) (ق.)
۱- هنوز.
۲- نیز، هم چنین.
