رفتن فريدون به جنگ ضحاك
فريدون بخورشيد بر برد سر كمر تنگ بستش بكين پدر
برون رفت خرّم بخرداد روز بنيك اختر و فال گيتى فروز
سپاه انجمن شد بدرگاه او بابر اندر آمد سر گاه او
بپيلان گردون كش و گاوميش سپه را همى توشه بردند پيش
كيانوش و پر مايه بر دست شاه چو كهتر برادر ورا نيك خواه
همى رفت منزل بمنزل چو باد سرى پر ز كينه دلى پر ز داد
باروند رود اندر آورد روى چنانچون بود مرد ديهيم جوى
اگر پهلوانى ندانى زبان بتازى تو اروند را دجله خوان
دگر منزل آن شاه آزاد مرد لب دجله و شهر بغداد كرد
گر چو شمعش پیش میرم بر غمم خندان شود
ور برنجم خاطر نازک برنجاند ز من
«حافظ»
(نَ) [ ع. ] (اِ.) ترسا. ج. نصاری.
(نَ) [ ع - فا. ] (ص نسب.) منسوب به نصران ؛ ترسایی.
(نُ رَ) [ ع. نصره ] (اِمص.) یاری، کمک.
(نِ) [ ع. ] (اِ.) نیمه، یک دوم از هر چیز.
(نِ فُ لْ عُ) [ ازع. ] (ص.) بسیار ترسیده و رنج کشیده، دچار اضطراب و اندوه.
(نِ فُ نَّ) [ ع. ]
۱- (اِمر.) نیمروز، هنگام ظهر.
۲- نیم دایره‌ای که از یک قطب شروع و به قطب دیگر ختم می‌شود و به وسیله آن طول جغرافیایی هر محل مشخص می‌شود.
(نَ صَ فَ) [ ع. نصفه ] (اِ.) انصاف، عدل، داد.
(نِ فِ) (اِ. ق.) (عا.) نیمه.
(نِ فِ) (اِ.) نوعی جام شراب.
(نَ) [ ع. ] (اِ.) پیکان، نیزه. ج. نِصال، نصول و انصل.
(نَ) [ ع. ]
۱- (ص.) نصیحت کننده، اندرزگو.
۲- (اِ.) توبه خالص و حقیقی که شکسته نشود.
(نُ) [ ع. ] (اِ.) جِ نص.
(نَ) [ ع. ] (اِ.)
۱- بهره، قسمت.
۲- بخت، اقبال. ج. انصبه.
(نَ) [ ع. ] (ص.) نصیحت کننده، پند - دهنده.
(نَ حَ) [ ع. نصیحه ] (اِ.) پند، اندرز. ج. نصایح.
(نَ) [ ع. ] (ص.) یاری گر، مددکننده. ج. انصار.
(نُ) [ ع. ] (اِ.)
۱- زر.
۲- خالص از هر چیز.
(نَ رَ) [ ع. نضاره ] (اِمص.) تازگی، آبداری.
(نُ) [ ع. ] (اِمص.) رسیدگی، پختگی.
(نَ رَ) [ ع. نضره ] (اِمص.) تازگی و شادابی و خرمی (گیاه، انسان).
