رفتن فريدون به جنگ ضحاك
فريدون بخورشيد بر برد سر كمر تنگ بستش بكين پدر
برون رفت خرّم بخرداد روز بنيك اختر و فال گيتى فروز
سپاه انجمن شد بدرگاه او بابر اندر آمد سر گاه او
بپيلان گردون كش و گاوميش سپه را همى توشه بردند پيش
كيانوش و پر مايه بر دست شاه چو كهتر برادر ورا نيك خواه
همى رفت منزل بمنزل چو باد سرى پر ز كينه دلى پر ز داد
باروند رود اندر آورد روى چنانچون بود مرد ديهيم جوى
اگر پهلوانى ندانى زبان بتازى تو اروند را دجله خوان
دگر منزل آن شاه آزاد مرد لب دجله و شهر بغداد كرد
گفتم اسرار غمت هر چه بود گو می‌باش
صبر از این بیش ندارم چه کنم تا کی و چند
«حافظ»
(مُ نَ) [ ع. مکنه ] (اِ.) توانگری، نیرو، ثروت.
(مِ نَ س یا سَ) [ ع. مکنسه ] (اِ.)
۱- جاروب، جارو.
۲- گل کتانی. ج. مکانس.
(مُ کَ نَّ) [ ع. ] (اِمف.) احاطه کرده شده.
(مَ نُ) (اِ.) نوعی سرانداز زنان زردشتی ایران.
(مَ) [ ع. ] (اِمف.) در گنجینه نهاده، در خاک خفته.
(مَ) [ ع. ] (اِمف.) پوشیده و پنهان داشته.
(مَ) [ ع. ] (اِمف.) جِ مکنونه (مکنون)؛ پنهان داشته‌ها.
(مُ کَ نا) [ ع. ] (اِمف.) کُنیه داده شده.
(مُ کَ وَّ) [ ع. ] (اِمف.) به وجود آورده شده، موجود شده.
(مُ کَ وِّ) [ ع. ] (اِفا.) به وجود آورنده، موجد.
(مَ) [ معر. ] (اِ.) = مکو. ماکو:
۱- افزار جولاهگان که بدان جامه بافند.
۲- آلتی در چرخ خیاطی که ماسوره در میان آن جای دارد.
۳- طاسی که از آن آب خورند، طاسی که بالای آن تنگ و میانش گشاد باشد.
۴- ...
(مُ کَ کَ) [ ع. ] (اِمف.)
۱- ستاره دار کرده، منقوش به نقش ستاره.
۲- به وسیله میخ‌های زر و سیم میخکوب شده.
(مَ یّ) [ ع. ] (ص.)
۱- منسوب به مکه.
۲- سوره‌هایی از قرآن که در مکه نازل شده.
(مِ) (اِ.)
۱- امرد، مخنث.
۲- هیز.
(مِ) [ ع. ] (اِ.) پیمانه.
(مَ) [ ع. ] (ص.) درنگ کننده.
(مَ دَ) [ ع. مکیده ] (مص ل.) حیله کردن، بداندیشی کردن.
(مَ دَ) [ ع. مکیده ] (اِ.) مکر، خدعه. ج. مکاید.
(مَ دَ) (مص م.) چیزی را میان دو لب گذاشتن و آن چه را در آن است به داخل دهان کشیدن.
(مُ) (اِ.) مبالغه، سخت گیری.
