رفتن فريدون به جنگ ضحاك
فريدون بخورشيد بر برد سر كمر تنگ بستش بكين پدر
برون رفت خرّم بخرداد روز بنيك اختر و فال گيتى فروز
سپاه انجمن شد بدرگاه او بابر اندر آمد سر گاه او
بپيلان گردون كش و گاوميش سپه را همى توشه بردند پيش
كيانوش و پر مايه بر دست شاه چو كهتر برادر ورا نيك خواه
همى رفت منزل بمنزل چو باد سرى پر ز كينه دلى پر ز داد
باروند رود اندر آورد روى چنانچون بود مرد ديهيم جوى
اگر پهلوانى ندانى زبان بتازى تو اروند را دجله خوان
دگر منزل آن شاه آزاد مرد لب دجله و شهر بغداد كرد
آن گل که هر دم در دست بادیست
گو شرم بادش از عندلیبان
«حافظ»
(مُ کِ) [ ع. ]
۱- (اِفا.) بر رو درافتاده، سرنگون شده.
۲- (ص.) سرنگون، واژگون.
۳- آن که سر خود را به زیر اندازد و به زمین نگاه کند.
(مُ کَ بِّ) [ ع. ] (اِفا.) تکبیرگوینده در نماز جماعت.
(مَ تَ) [ ع. ]
۱- (اِ.) جای درس خواندن.
۲- مدرسه.
۳- نظریه فلسفی، هنری، ادبی. ج. مکاتب.
(~. نِ) [ ع - فا. ] (اِمر.) مدرسه، مدرسه‌ای که در قدیم در آن خواندن و نوشتن و قرآن و اصول دین را آموزش می‌دادند.
(مُ تَ تَ) [ ع. ] (اِمف.) پنهان داشته، مخفی داشته.
(مُ تَ تِ) [ ع. ] (اِفا.) پنهان دارنده.
(مُ تَ حِ) [ ع. ] (اِفا.)
۱- سرمه به چشم کشیده.
۲- کسی که در سختی افتاده باشد.
(مُ تَ س) [ ع. ] (اِ مف.) کسب شده، به دست آمده.
(مُ تَ) [ ع. ] (اِفا.) پوشاننده، جامه پوشنده.
(مُ تَ ش) [ ع. ] (اِفا.) کشف کننده.
(مُ تَ) [ ع. ] (اِفا.) اکتفا کننده.
(مُ کَ تَّ) [ ع. ] (اِمف.) پوشنده، پنهان، مستور.
(مُ تَ نِ) [ ع. ] (اِفا.)
۱- احاطه کننده، فراگیرنده.
۲- پناه جوینده.
(مَ) [ ع. ] (اِمف.)
۱- نوشته شده.
۲- نامه، مراسله. ج. مکاتیب.
(مَ) [ ع. ] (اِمف.) پوشیده و پنهان.
(مَ) [ ع. ] (مص ل.) درنگ کردن.
(مِ) [ ع. ] (ص.) مرد پرگو، بسیار سخن.
(مُ ثِ) [ ع. ] (اِفا.)
۱- بسیارآورنده.
۲- آن که بسیار نویسد.
۳- توانگر، مال دار.
(مِ حَ) [ ع. ] (اِ.) میل باریکی که با آن سرمه در چشم می‌کشند. ج. مکاحل.
(مُ حُ لِ) [ ع. مکحله ] (اِ.) سرمه دان.
