رفتن فريدون به جنگ ضحاك
فريدون بخورشيد بر برد سر كمر تنگ بستش بكين پدر
برون رفت خرّم بخرداد روز بنيك اختر و فال گيتى فروز
سپاه انجمن شد بدرگاه او بابر اندر آمد سر گاه او
بپيلان گردون كش و گاوميش سپه را همى توشه بردند پيش
كيانوش و پر مايه بر دست شاه چو كهتر برادر ورا نيك خواه
همى رفت منزل بمنزل چو باد سرى پر ز كينه دلى پر ز داد
باروند رود اندر آورد روى چنانچون بود مرد ديهيم جوى
اگر پهلوانى ندانى زبان بتازى تو اروند را دجله خوان
دگر منزل آن شاه آزاد مرد لب دجله و شهر بغداد كرد
نمی‌ترسی ز آه آتشینم
تو دانی خرقه پشمینه داری
«حافظ»
(مَ مِ ه شَ) (اِمر.) خورشید و سیاراتی که به دورش می‌چرخند تشکیل منظومه شمسی را می‌دهند.
(مَ) [ ع. ] (مص م.) بازداشتن، دور کردن.
(مُ عَ دِ) [ ع. ] (اِفا.) نیست شونده، نابود گردنده.
(نُ عَ طِ) [ ع. ] (اِفا.) خم گیرنده، خمیده.
(مُ عَ قِ) [ ع. ]
۱- (اِفا.) بسته شده، برقرار شده.
۲- (ص.) سفت شده، بسته شده.
(مُ عِ) [ ع. ] (اِفا.) توانگر، مال دار.
(مُ عَ) [ ع. ] (اِمف.) انعام داده، احسان کرده شده ؛ ج. منعمین.
(مُ عَ کِ) [ ع. ] (اِفا.) انعکاس یافته، برگشته.
(مُ غُ) (اِ.) جام بزرگ.
(مَ غُ) (اِ.) نوعی پول ریزه کوچک.
(مُ نَ غَّ) [ ع. ] (اِمف.) تیره، ناگوار.
(مُ نَ غِّ) [ ع. ] (اِفا.)
۱- تیره گرداننده.
۲- ناخوش کننده.
(مُ غَ مِ) [ ع. ] (اِفا.) فرو رونده (در آب).
(مِ) [ ع. ] (ص.) مرد پر هزینه، مردی که نفقه خوار زیاد دارد.
(مُ فَ جِ) [ ع. ] (اِفا.) گشوده شده، شکافته.
(مَ فَ) [ ع. ] (اِ.)
۱- راه، محل نفوذ.
۲- سوراخ. ج. منافذ.
(مُ فَ رِ) [ ع. ]
۱- رخنه دارنده.
۲- (ص.) دور، جدا.
(مُ فَ رِ جِ) [ ع. منفرجه ] مؤنث منفرج ؛ زاویه ~ زاویه‌ای که بیشتر از ۹۰ درجه باشد.
(مُ فَ رِ) [ ع. ] (اِفا.) مجرد، تنها.
(مُ فَ س) [ ع. ] (اِفا. ص.) شاد، خرم، گشاده دل.
