رفتن فريدون به جنگ ضحاك
فريدون بخورشيد بر برد سر كمر تنگ بستش بكين پدر
برون رفت خرّم بخرداد روز بنيك اختر و فال گيتى فروز
سپاه انجمن شد بدرگاه او بابر اندر آمد سر گاه او
بپيلان گردون كش و گاوميش سپه را همى توشه بردند پيش
كيانوش و پر مايه بر دست شاه چو كهتر برادر ورا نيك خواه
همى رفت منزل بمنزل چو باد سرى پر ز كينه دلى پر ز داد
باروند رود اندر آورد روى چنانچون بود مرد ديهيم جوى
اگر پهلوانى ندانى زبان بتازى تو اروند را دجله خوان
دگر منزل آن شاه آزاد مرد لب دجله و شهر بغداد كرد
اگر ز خون دلم بوی شوق می‌آید
عجب مدار که همدرد نافه ختنم
«حافظ»
(مِ) [ یو. ] (اِ.)
۱- آهن ربا، نوعی سنگ که آهن را به خود جذب می‌کند.
۲- هر چیز جذب کننده، جاذبه.
(مُ) [ ع. ] (اِفا.) بی نیاز، بی نیازکننده.
(مُ غَ نّ) [ ع. ] (اِفا.)
۱- آوازه خوان، سرودگوی.
۲- مطرب.
(مِ) [ ع. ] (ص.) سخت جنجگو و غارتگر.
(مُ کَ دِ) (اِ.)
۱- محل اجتماع مغان.
۲- آتشکده.
(مَ)
۱- (حامص.) گودی، عمق.
۲- (اِ.)گودال.
(مَ) [ ع. ]
۱- (مص ل.) پنهان شدن، مخفی گشتن.
۲- دور شدن.
۳- (اِمص.) اختفاء.
۴- دوری، غیبت.
(مُ) [ ع. ] (اِفا.) به فریاد رسنده، یاری - کننده.
(مُ غَ یَّ) [ ع. ] (اِمف.) تغییر داده شده، دیگرگون گشته، از حالی به حالی شده.
(مُ غَ یِّ) [ ع. ] (اِفا.)
۱- تغییر دهنده، دیگرگون شونده، قابل تغییر.
۲- بی ثبات، بی دوام.
(مُ) [ ع. ] (اِفا.) غارت کننده، غارتگر.
(مُ) [ ع. ] (اِ.) امُ غیلان، درختچه خاردار که در بیابان‌ها می‌روید.
(مُ) (اِ.) (عا.) آب بینی.
(مَ) [ ع. ] (اِ.) جِ مفتاح، کلیدها.
(مُ) [ ع. مفاجاه ] (مص ل.) ناگاه حمله بردن، مرگ ناگهانی.
(مَ خِ) [ ع. ] (اِ.) آنچه باعث فخر است. جِ مفخره.
(مُ خِ رَ) [ ع. مفاخره ] (مص ل.) فخر کردن، به خود نازیدن
(مُ) [ ع. ] (اِ.) معنی، مفهوم.
(مُ) [ ع. مفاده ] (مص ل.) نجات دادن، خلاص کردن.
(مُ رِ قَ) [ ع. مفارقه ] (مص ل.) جدایی، جدا شدن.
