رفتن فريدون به جنگ ضحاك
فريدون بخورشيد بر برد سر كمر تنگ بستش بكين پدر
برون رفت خرّم بخرداد روز بنيك اختر و فال گيتى فروز
سپاه انجمن شد بدرگاه او بابر اندر آمد سر گاه او
بپيلان گردون كش و گاوميش سپه را همى توشه بردند پيش
كيانوش و پر مايه بر دست شاه چو كهتر برادر ورا نيك خواه
همى رفت منزل بمنزل چو باد سرى پر ز كينه دلى پر ز داد
باروند رود اندر آورد روى چنانچون بود مرد ديهيم جوى
اگر پهلوانى ندانى زبان بتازى تو اروند را دجله خوان
دگر منزل آن شاه آزاد مرد لب دجله و شهر بغداد كرد
زان پیشتر که عالم فانی شود خراب
ما را ز جام باده گلگون خراب کن
«حافظ»
(مُ عِ زّ) [ ع. ] (اِفا.) تسلیت دهنده، تعزیت گوینده.
(مُ عَ زّا) [ ع. ]
۱- (اِمف) تسلیت داده شده، تعزیت گفته، عزادار.
۲- (مص میمی) تسلیت، تعزیت.
(مُ س) [ ع. ] (اِفا.) درویش، تنگدست.
(مُ عَ سِّ) [ ع. ] (اِفا.) سخت کننده، دشوارکننده.
(مَ) [ ع. ] (اِ مف.) دشوار.
(مُ عَ کَ) [ ع. ] (اِ.) لشگرگاه، اردوگاه.
(مِ) [ ع. ] (اِ.)
۱- ده یک چیزی، یک دهم از شیئی.
۲- شتر پر شیر که شیرش کم شده باشد.
(مَ شَ) [ ع. ] (اِ.)
۱- گروه، جماعت.
۲- خویشاوندان شخص ج. معاشر.
(مَ) [ ع. ] (اِمف.) محبوب، مورد عشق و علاقه قرار گرفته، دوست داشته.
(مَ قِ) [ ع. معشوقه ] (اِمف.) زنی که مورد عشق و محبت مردی واقع شده.
(مِ) [ ع. ] (اِ.) آلتی است که به وسیله آن میوه و مانند آن را گذارند و فشار دهند تا عصاره آن استخراج گردد.
(مِ صَ) [ ع. ] (اِ.) آلتی است که با آن آب میوه (مانند انگور) گیرند؛ ج. معاصر.
(مُ عَ فَ) [ ع. ] (ص.) زردرنگ.
(مِ صَ) [ ع. ] (اِ.)
۱- دست بند.
۲- جایی از دست که دستبند رابندند، مچ دست ؛ ج. معاصم.
(مَ) [ ع. ] (اِمف.) بی گناه، نگاه داشته شده از گناه.
(مَ نِ) [ ع - فا. ] (ص. ق.) مانند معصوم، با بی گناهی.
(مَ یَ) [ ازع. ] (مص جع.) معصوم بودن.
(مَ یّ) [ ع. ] (اِمف.) نافرمانی شده.
(مَ ص یَ) [ ع. معصیه ] (اِ.) گناه، جرم. ج. معاصی.
(مُ ضَ) [ ع. ] (اِمف.) مشکل، دشوار.
