رفتن فريدون به جنگ ضحاك
فريدون بخورشيد بر برد سر كمر تنگ بستش بكين پدر
برون رفت خرّم بخرداد روز بنيك اختر و فال گيتى فروز
سپاه انجمن شد بدرگاه او بابر اندر آمد سر گاه او
بپيلان گردون كش و گاوميش سپه را همى توشه بردند پيش
كيانوش و پر مايه بر دست شاه چو كهتر برادر ورا نيك خواه
همى رفت منزل بمنزل چو باد سرى پر ز كينه دلى پر ز داد
باروند رود اندر آورد روى چنانچون بود مرد ديهيم جوى
اگر پهلوانى ندانى زبان بتازى تو اروند را دجله خوان
دگر منزل آن شاه آزاد مرد لب دجله و شهر بغداد كرد
ساقی بیا که عشق ندا می‌کند بلند
کان کس که گفت قصه ما هم ز ما شنید
«حافظ»
(مُ زَ رَ) [ ع. ] (اِمف.)
۱- آراسته شده با چیزهای فریبنده.
۲- سخن بی اصل و بی - معنی.
۳- زراندود.
۴- بی ارزش، بیهوده.
۵- زشت، ناپسند.
(~. گُ تَ) [ ع - فا. ] (مص ل.)
۱- بیهوده یا ناپسند گفتن.
۲- سخن بی اصل و بی معنی گفتن.
(مُ) [ په. ] (اِ.) اجرت، مجازاً: پاداش.
(مَ) (اِ.) دانای بی همتا، آفریدگار.
(مُ دَ حِ) [ ع. ] (اِفا.) ازدحام کننده، انبوهی کننده.
(مُ دَ وَ) [ ع. ] (اِمف.) جفت شده، دوتایی.
(مُ دَ وَ جِ) [ ع. مزدوجه ] (اِ.) نک مزوجُه.
(مُ) [ په. ] (ص مر.) اجیر، کسی که برای گرفتن مزد کار انجام می‌دهد.
(مَ دَ) (ص نسب.) منسوب به مزدک، پیرو آیین مزدک.
(مُ. پَ) (ص فا.) نانوایی که آرد یا خمیر از اشخاص گرفته در مقابل مزد نان بپزد.
(مَ دَ یَ) (اِ.) خداپرستی، مزدا - پرستی، پیرو دین مزدایی.
(مِ زْ) [ ع. ] (اِ.) نیزه کوتاه، زوبین. ج مزاریق.
(مُ زَ رَّ) [ ع. ] (ص.) حلقه حلقه (زره).
(مَ رَ عِ) [ ع. مزرعه ] (اِ.) کشتزار. ج. مزارع.
(مَ) [ ع. ] (اِمف.) زمین کاشته شده.
(مُ زَ فَ) [ ع. ] (اِمف.)
۱- زرد، به رنگ زعفران.
۲- غذایی که با زعفران خوشبو و رنگین کرده باشند.
(مَ) (اِ.) مغز. ؛ خداوند ~خردمند، باتدبیر.
(مِ) [ فر - فا. ] (اِ.)۱ - ساز.
۲- آلت موسیقی.
(~.) (اِمر.) نوازنده.
(مَ زِ لَّ) [ ع. مزله ] (مص ل.) لغزیدن.
