شاهنامه فردوسی – رسيدن زال به يارى مهراب

رسيدن زال به يارى مهراب

فرستاده نزديك دستان رسيد بكردار آتش دلش بر دميد

سوى گرد مهراب بنهاد روى همى تاخت با لشكرى جنگجوى‏

چو مهراب را پاى بر جاى ديد بسرش اندرون دانش و راى ديد

بدل گفت كاكنون ز لشكر چه باك چه پيشم خزروان چه يك مشت خاك‏

پس آنگه سوى شهر بنهاد روى چو آمد بشهر اندرون نامجوى‏

بمهراب گفت اى هشيوار مرد پسنديده اندر همه كاركرد

كنون من شوم در شب تيره‏گون يكى دست يازم بريشان بخون‏

شوند آگه از من كه باز آمدم دل آگنده و كينه‏ساز آمدم‏

دیوان حافظ - مرا مهر سیه چشمان ز سر بیرون نخواهد شد

كمانى ببازو در افگند سخت يكى تير بر سان شاخ درخت‏

نگه كرد تا جاى گردان كجاست خدنگى بچرخ اندرون راند راست‏

بينداخت سه جاى سه چوبه تير بر آمد خروشيدن دار و گير

چو شب روز شد انجمن شد سپاه بران تير كردند هر كس نگاه‏

بگفتند كاين تير زالست و بس نراند چنين در كمان تير كس‏

چو خورشيد تابان ز بالا بگشت خروش تبيره بر آمد ز دشت‏

بشهر اندرون كوس با كرّ ناى خروشيدن زنگ و هندى دراى‏

بر آمد سپه را بهامون كشيد سرا پرده و پيل بيرون كشيد

دیوان حافظ - اگر نه باده غم دل ز یاد ما ببرد

سپاه اندر آورد پيش سپاه چو هامون شد از گرد كوه سياه‏

خزروان دمان با عمود و سپر يكى تاختن كرد بر زال زر

عمودى بزد بر بر روشنش گسسته شد آن نامور جوشنش‏

چو شد تافته شاه زابلستان برفتند گردان كابلستان‏

يكى درع پوشيد زال دلير بجنگ اندر آمد بكردار شير

بدست اندرون داشت گرز پدر سرش گشته پر خشم و پر خون جگر

بزد بر سرش گرزه گاورنگ زمين شد ز خونش چو پشت پلنگ‏

بيفگند و بسپرد و زو در گذشت ز پيش سپاه اندر آمد بدشت‏

شاهنامه فردوسی - خوان دوم يافتن رستم چشمه آب

شماساس را خواست كايد برون نيامد برون كش بخوشيد خون‏

بگرد اندرون يافت كلباد را بگردن بر آورد پولاد را

چو شمشير زن گرز دستان بديد همى كرد از و خويشتن ناپديد

كمان را بزه كرد زال سوار خدنگى بدو اندرون راند خوار

بزد بر كمربند كلباد بر بران بند زنجير پولاد بر

ميانش ابا كوهه زين بدوخت سپه را بكلباد بر دل بسوخت‏

چو اين دو سر افگنده شد در نبرد شماساس شد بى‏دل و روى زرد

شماساس و آن لشكر رزم ساز پراگنده از رزم گشتند باز

دیوان حافظ - ساقی بیا که یار ز رخ پرده برگرفت

پس اندر دليران زاولستان برفتند با شاه كابلستان‏

چنان شد ز بس كشته در رزمگاه كه گفتى جهان تنگ شد بر سپاه‏

سوى شاه تركان نهادند سر گشاده سليح و گسسته كمر

شماساس چون در بيابان رسيد ز ره قارن كاوه آمد پديد

كه از لشكر ويسه برگشته بود بخوارى گراميش را كشته بود

بهم باز خوردند هر دو سپاه شماساس با قارن كينه‏خواه‏

بدانست قارن كه ايشان كيند ز زاولستان ساخته بر چيند

بزد ناى رويين و بگرفت راه بپيش سپاه اندر آمد سپاه‏

دیوان حافظ - سحرم دولت بیدار به بالین آمد

از ان لشكر خسته و بسته مرد بخورشيد تابان بر آورد گرد

گريزان شماساس با چند مرد برفتند از ان تيره گرد نبرد

اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, رسيدن زال به يارى مهراب, زال, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, مهراب

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

زبانت درکش ای حافظ زمانی
حدیث بی زبانان بشنو از نی
«حافظ»

دیوان حافظ – آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند

دیوان حافظ – زاهد ظاهرپرست از حال ما آگاه نیست

دیوان حافظ – کسی که حسن و خط دوست در نظر دارد

دیوان حافظ – چه مستی است ندانم که رو به ما آورد

دیوان حافظ – صوفی بیا که آینه صافیست جام را

دیوان حافظ – اگر آن ترک شیرازی به‌‌ دست‌ آرد دل ما را

دیوان حافظ – شراب بی‌غش و ساقی خوش دو دام رهند

دیوان حافظ – روی تو کس ندید و هزارت رقیب هست

شاهنامه فردوسی – رفتن ايرج بسوى پدر

شاهنامه فردوسی – نامه نوشتن كاوس نزديك شاه مازندران

شاهنامه فردوسی – گرفتن قارن دژ الانان را

شاهنامه فردوسی – تاخته كردن افراسياب بر ايران زمين

شاهنامه فردوسی – رزم سهراب با گردآفريد

شاهنامه فردوسی – گفتار اندر زادن زال

شاهنامه فردوسی – آگاهى يافتن فريدون از كشته شدن ايرج‏

شاهنامه فردوسی – پادشاهى طهمورث ديوبند سى سال بود

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

جستجوی واژه

لیست واژه‌ها (تعداد کل: 36,098)

آنه

(نِ یا نَ) (پس.)
۱- پسوند ساختن قید از صفت: مردانه، دلیرانه.
۲- گاه به آخر اسم و صفت ملحق گردد به معنای ذیل: مانند، مثل، لایق، متعلق به، منسوب به، در حال، در وقت، به صفت.

آنوریسم

(نِ) [ یو. ] (اِ.) غده متشکل از خون که غالباً به شریان مربوط است و محتویات آن ممکن است خون مایع یا خون منعقد باشد؛ آنوریسما و انوریسم نیز گویند.

آنچ

(اِ اشاره مر. حر ربط.) مخفف آن چه.

آنچت

(چِ) (اِ اشاره مر + ضم.) مخفف آن چه تو را.

آنژین

[ فر. ] (اِ.) گلو درد چرکی که با تب همراه است.

آنژیوکت

(یُ کَ) [ انگ. ] (اِ.) لوله لاستیکی باریکی که در مسیر رگ قرار می‌دهند و مایعات درمانی نظیر سرم را از طریق آن به بیمار می‌دهند.

آنژیوگرافی

(یُ گِ) [ فر. ] (اِمص.) تصویر - برداری از رگ‌ها با استفاده از اشعه ایکس همراه با تزریق مواد رنگی به خون برای پی بردن به نقایص موجود در رگ‌ها، رگ نگاری (فره).

آنک

(نَ) کلمه‌ای است دال بر اشاره به دور اعم از مکان و زمان. مق اینک.

آنک

(~.) (اِ.) آبله.

آنگلوفیل

(لُ) [ فر. ] (ص. اِ.) کسی که طرف دار انگلستان است، انگلیس دوست.

آنیلین

[ فر. ] (اِ.) مایعی است بی رنگ و با بوی نامطبوع که در هوا کدر می‌شود و درآب کم محلول است و آن یکی از ترکیبات بنزین است و نشانه آن در شیمی ۲ NH 5 H ...

آنین

(اِ.) خُم کوچک سفالین که دوغ را در آن می‌ریختند و آرام آرام تکان می‌دادند تا کره از آن جدا شود.

آنیه

[ ع. ] (اِ.) جِ اناء؛ ظرف‌ها، آبدان‌ها.

آنیون

(یُ) [ فر. ] (اِ.) یون مثبت. مق. کاتیون.

آه

(صت.) کلمه‌ای است که برای نشان دادن درد، رنج، اسف و اندوه به کار می‌برند. آوه، آوخ، آخ و وای نیز گویند. ؛ ~ در بساط نداشتن کنایه از: از هر گونه امکان مالی محروم بودن.

آهار

(اِ.)مایعی که از نشاسته یا کتیرا درست می‌کنند و به پارچه می‌زنند تا سفت و براق شود.

آهار

(اِ.) گیاهی از تیره مرکبان جزو دسته پیوسته گلبرگ‌ها که اصل آن از مکزیک است و دارای گونه‌های متعدد زینتی است.

آهار مهره

(مُ رِ) (اِمر.) آهار زدن و با مهره روشن و صیقلی کردن.

آهاردن

(دَ) (مص م.) آهار زدن. آهار کردن.

آهازیدن

(دَ) (مص م.) آهیختن، آختن، برکشیدن.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.