شاهنامه فردوسی – رسيدن زال به يارى مهراب

رسيدن زال به يارى مهراب

          فرستاده نزديك دستان رسيد            بكردار آتش دلش بر دميد

         سوى گرد مهراب بنهاد روى            همى تاخت با لشكرى جنگجوى‏

         چو مهراب را پاى بر جاى ديد            بسرش اندرون دانش و راى ديد

         بدل گفت كاكنون ز لشكر چه باك            چه پيشم خزروان چه يك مشت خاك‏

         پس آنگه سوى شهر بنهاد روى            چو آمد بشهر اندرون نامجوى‏

         بمهراب گفت اى هشيوار مرد            پسنديده اندر همه كاركرد

         كنون من شوم در شب تيره‏گون            يكى دست يازم بريشان بخون‏

         شوند آگه از من كه باز آمدم            دل آگنده و كينه‏ساز آمدم‏

  شاهنامه فردوسی - پادشاهى فريدون پانصد سال بود

         كمانى ببازو در افگند سخت            يكى تير بر سان شاخ درخت‏

         نگه كرد تا جاى گردان كجاست            خدنگى بچرخ اندرون راند راست‏

         بينداخت سه جاى سه چوبه تير            بر آمد خروشيدن دار و گير

         چو شب روز شد انجمن شد سپاه            بران تير كردند هر كس نگاه‏

         بگفتند كاين تير زالست و بس            نراند چنين در كمان تير كس‏

         چو خورشيد تابان ز بالا بگشت            خروش تبيره بر آمد ز دشت‏

         بشهر اندرون كوس با كرّ ناى            خروشيدن زنگ و هندى دراى‏

         بر آمد سپه را بهامون كشيد            سرا پرده و پيل بيرون كشيد

  دیوان حافظ - کنون که می‌دمد از بوستان نسیم بهشت

         سپاه اندر آورد پيش سپاه            چو هامون شد از گرد كوه سياه‏

         خزروان دمان با عمود و سپر            يكى تاختن كرد بر زال زر

         عمودى بزد بر بر روشنش            گسسته شد آن نامور جوشنش‏

         چو شد تافته شاه زابلستان            برفتند گردان كابلستان‏

         يكى درع پوشيد زال دلير            بجنگ اندر آمد بكردار شير

         بدست اندرون داشت گرز پدر            سرش گشته پر خشم و پر خون جگر

         بزد بر سرش گرزه گاورنگ            زمين شد ز خونش چو پشت پلنگ‏

         بيفگند و بسپرد و زو در گذشت            ز پيش سپاه اندر آمد بدشت‏

  شاهنامه فردوسی - آمدن كى ‏قباد به استخر پارس

         شماساس را خواست كايد برون            نيامد برون كش بخوشيد خون‏

         بگرد اندرون يافت كلباد را            بگردن بر آورد پولاد را

         چو شمشير زن گرز دستان بديد            همى كرد از و خويشتن ناپديد

         كمان را بزه كرد زال سوار            خدنگى بدو اندرون راند خوار

         بزد بر كمربند كلباد بر            بران بند زنجير پولاد بر

         ميانش ابا كوهه زين بدوخت            سپه را بكلباد بر دل بسوخت‏

         چو اين دو سر افگنده شد در نبرد            شماساس شد بى‏دل و روى زرد

         شماساس و آن لشكر رزم ساز            پراگنده از رزم گشتند باز

  شاهنامه فردوسی - خشم گرفتن مهراب بر سيندخت

         پس اندر دليران زاولستان            برفتند با شاه كابلستان‏

         چنان شد ز بس كشته در رزمگاه            كه گفتى جهان تنگ شد بر سپاه‏

         سوى شاه تركان نهادند سر            گشاده سليح و گسسته كمر

         شماساس چون در بيابان رسيد            ز ره قارن كاوه آمد پديد

         كه از لشكر ويسه برگشته بود            بخوارى گراميش را كشته بود

         بهم باز خوردند هر دو سپاه            شماساس با قارن كينه‏خواه‏

         بدانست قارن كه ايشان كيند            ز زاولستان ساخته بر چيند

         بزد ناى رويين و بگرفت راه            بپيش سپاه اندر آمد سپاه‏

  دیوان حافظ - دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد

         از ان لشكر خسته و بسته مرد            بخورشيد تابان بر آورد گرد

         گريزان شماساس با چند مرد            برفتند از ان تيره گرد نبرد

                       

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

غنچه گو تنگ دل از کار فروبسته مباش
کز دم صبح مدد یابی و انفاس نسیم
«حافظ»

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید
جستجوی واژه

لیست واژه‌ها (تعداد کل: 36,098)

آمپلی فایر

(پِ یِ) [ انگ. ] (اِ.) مجموعه یا مدار الکترونیکی برای تقویت نیرو و جریان یا ولتاژ، تقویت کننده، فزون ساز.

آمپول

[ فر. ] (اِ.) شیشه کوچکی محتوی داروی تزریقی یا خوراکی.

آمپی سیلین

[ انگ. ] (اِ.) دارویی از انواع پنی سیلین که برای مقابله با گروه وسیعی از باکتری‌ها مصرف می‌شود

آمیب

[ فر. ] (اِ.) جاندار ذره بینی تک سلولی از رده آغازیان که در آب‌های شیرین و جاهای مرطوب و در آب حوض‌ها پیدا می‌شود. نوعی از آن در روده انسان تولید می‌گردد و باعث اسهال خونی می‌شود.

آمیختن

(تَ) [ په. ] (مص م.)
۱- درهم کردن یا شدن، مخلوط کردن یا شدن.۲ - معاشرت.
۳- همخوابگی.
۴- جفت گیری.

آمیختگی

(تِ یا تَ) (حامص.)
۱- امتزاج، اختلاط.
۲- الفت، معاشرت، خلطه، آمیزش.

آمیز قلمدون

(قَ لَ)(اِمر.) کوتاه شده آقامیرزا قلمدان.
۱- لقبی ریشخندآمیز که به کاتبان و منشیان دوره قاجاریه می‌داده‌اند.
۲- کسی که از طریق قلم زندگی می‌کند، میرزا بنویس.

آمیزش

(زِ) (اِمص.)
۱- آمیختگی.
۲- همنشینی، معاشرت.
۳- جِماع.

آمیزه

(زِ) (ص مر.)
۱- آمیخته، مخلوط.
۲- کسی که ریش جوگندمی دارد. آمیژه هم گویند.

آمیزه مو

(~.) (ص مر.) کسی که موهای سرش جوگندمی (سیاه و سفید) باشد.

آمیزگار

(اِ.) معاشر.

آمیزگاری

(اِ مص.) حُسن معاشرت، خوش اخلاقی.

آمیغ

(اِ.)
۱- آمیزش.
۲- مباشرت، مجامعت و نیز پسوندی که معنای آمیختگی می‌دهد مانند، مرگ آمیغ، زهرآمیغ.

آمیغه

(غِ) (اِمص.)
۱- آمیزش.
۲- مباشرت، مجامعت.

آمین

[ ع. ] (شب جم.) کلمه‌ای است که پس از دعا گویند، به معنی برآور! بپذیر! اجابت کن!

آن

[ ع. ] (اِ.) وقت، هنگام، زمان اندک. ج. آنات. ؛ در یک ~ در یک لحظه، در یک دم.

آن

چه (چِ)(ضم. حر.)
۱- چیزی که.
۲- هر چیز.

آن

۱ - پسوند دال بر زمان: بامدادان، ناگاهان.
۲- پسوند دال بر مکان و موطن: گیلان، یونان، ایران، دیلمان.
۳- پسوند حاصل مصدر است در آخر ریشه فعل: چادردران کردن، راه جامه دران.
۴- پسوند دال بر کثرت و استمرار در آخر اسم ...

آن

(اِ.) از مصطلحات صوفیانه‌است و آن نوعی حسن و زیبایی است که قابل درک اما توصیف ناپذیر است.

آن

[ په. ] (ضم.) ضمیر اشاره برای دور. مق این.


دیدگاهتان را بنویسید