شاهنامه فردوسی – رسيدن زال به يارى مهراب

رسيدن زال به يارى مهراب

          فرستاده نزديك دستان رسيد            بكردار آتش دلش بر دميد

         سوى گرد مهراب بنهاد روى            همى تاخت با لشكرى جنگجوى‏

         چو مهراب را پاى بر جاى ديد            بسرش اندرون دانش و راى ديد

         بدل گفت كاكنون ز لشكر چه باك            چه پيشم خزروان چه يك مشت خاك‏

         پس آنگه سوى شهر بنهاد روى            چو آمد بشهر اندرون نامجوى‏

         بمهراب گفت اى هشيوار مرد            پسنديده اندر همه كاركرد

         كنون من شوم در شب تيره‏گون            يكى دست يازم بريشان بخون‏

         شوند آگه از من كه باز آمدم            دل آگنده و كينه‏ساز آمدم‏

  شاهنامه فردوسی - پاسخ شاه مازندران به كاوس

         كمانى ببازو در افگند سخت            يكى تير بر سان شاخ درخت‏

         نگه كرد تا جاى گردان كجاست            خدنگى بچرخ اندرون راند راست‏

         بينداخت سه جاى سه چوبه تير            بر آمد خروشيدن دار و گير

         چو شب روز شد انجمن شد سپاه            بران تير كردند هر كس نگاه‏

         بگفتند كاين تير زالست و بس            نراند چنين در كمان تير كس‏

         چو خورشيد تابان ز بالا بگشت            خروش تبيره بر آمد ز دشت‏

         بشهر اندرون كوس با كرّ ناى            خروشيدن زنگ و هندى دراى‏

         بر آمد سپه را بهامون كشيد            سرا پرده و پيل بيرون كشيد

  شاهنامه فردوسی - بند كردن فريدون ضحاك را

         سپاه اندر آورد پيش سپاه            چو هامون شد از گرد كوه سياه‏

         خزروان دمان با عمود و سپر            يكى تاختن كرد بر زال زر

         عمودى بزد بر بر روشنش            گسسته شد آن نامور جوشنش‏

         چو شد تافته شاه زابلستان            برفتند گردان كابلستان‏

         يكى درع پوشيد زال دلير            بجنگ اندر آمد بكردار شير

         بدست اندرون داشت گرز پدر            سرش گشته پر خشم و پر خون جگر

         بزد بر سرش گرزه گاورنگ            زمين شد ز خونش چو پشت پلنگ‏

         بيفگند و بسپرد و زو در گذشت            ز پيش سپاه اندر آمد بدشت‏

  دیوان حافظ - گر ز دست زلف مشکینت خطایی رفت رفت

         شماساس را خواست كايد برون            نيامد برون كش بخوشيد خون‏

         بگرد اندرون يافت كلباد را            بگردن بر آورد پولاد را

         چو شمشير زن گرز دستان بديد            همى كرد از و خويشتن ناپديد

         كمان را بزه كرد زال سوار            خدنگى بدو اندرون راند خوار

         بزد بر كمربند كلباد بر            بران بند زنجير پولاد بر

         ميانش ابا كوهه زين بدوخت            سپه را بكلباد بر دل بسوخت‏

         چو اين دو سر افگنده شد در نبرد            شماساس شد بى‏دل و روى زرد

         شماساس و آن لشكر رزم ساز            پراگنده از رزم گشتند باز

  دیوان حافظ - بلبلی خون دلی خورد و گلی حاصل کرد

         پس اندر دليران زاولستان            برفتند با شاه كابلستان‏

         چنان شد ز بس كشته در رزمگاه            كه گفتى جهان تنگ شد بر سپاه‏

         سوى شاه تركان نهادند سر            گشاده سليح و گسسته كمر

         شماساس چون در بيابان رسيد            ز ره قارن كاوه آمد پديد

         كه از لشكر ويسه برگشته بود            بخوارى گراميش را كشته بود

         بهم باز خوردند هر دو سپاه            شماساس با قارن كينه‏خواه‏

         بدانست قارن كه ايشان كيند            ز زاولستان ساخته بر چيند

         بزد ناى رويين و بگرفت راه            بپيش سپاه اندر آمد سپاه‏

  دیوان حافظ - دلا بسوز که سوز تو کارها بکند

         از ان لشكر خسته و بسته مرد            بخورشيد تابان بر آورد گرد

         گريزان شماساس با چند مرد            برفتند از ان تيره گرد نبرد

                       

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

نه دل مفتون دلبندی نه جان مدهوش دلخواهی
نه بر مژگان من اشکی نه بر لبهای من آهی
«رهی معیری»

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید
جستجوی واژه

لیست واژه‌ها (تعداد کل: 36,098)

اسوه

(اُ وِ) [ ع. ] (ص)
۱- پیشوا، مقتداء.
۲- صبر، آنچه که بدان کسی را تسلی دهند.

اسپ

( اَ ) (اِ.)
۱- اسب، فرس.
۲- یکی از مهره‌های شطرنج. ؛~ و فرزین نهادن مات کردن، مغلوب کردن (در شطرنج).
۳- جزو دوم بسیاری از نام‌های کهن ایرانی: گشتاسپ، لهراسپ، جاماسپ و غیره.

اسپ دوم

(اَ پِ دُ وَّ) (اِ.) یکی از صورت‌های فلکی شمالی.

اسپاس

( اِ ) (اِ.) نک سپاس.

اسپاسم

( اِ ) [ فر. ] (اِمص.)انقباض ناگهانی یک یا چند عضله که با درد شدیدی همراه است، تنجش، گرفت (فره).

اسپان

( اَ ) (اِ.) شجاع ؛ یکی از صور فلکی جنوبی که دارای هشت ستاره می‌باشد.

اسپانسر

(اِ س ِ) [ انگ. ] (ص فا.) سرمایه گذار، متعهد و ضامن، برپا کننده، بانی، حمایت - کننده مالی در کارهای فرهنگی و هنری و ورزشی و...

اسپاه

( اِ ) (اِ.) سپاه، لشکر.

اسپاهبد

(اِ بَ) [ په. ] نک سپهبد.

اسپاهی

( اِ ) (ص نسب.) سپاهی، لشکری.

اسپاگتی

(اِ گِ) [ ایتا. ] (اِ.) غذایی شبیه ماکارونی مخصوص کشور ایتالیا که خمیر خوراکی آن به شکل رشته‌هایی به قطر باریک ولی عریض تر از ورمیشل و سفت و سخت (نه لوله‌ای مانند ماکارونی) تهیه می‌شود، ...

اسپر

(اِ پَ) (اِ.) سپر.

اسپرانتو

(اِ پِ) [ فر. ] (اِ.) زبان بین المللی که قواعد آن بسیار ساده و آسان است و در سال ۱۸۸۷ توسط دکتر زامنهوف اختراع شد.

اسپرت

(اِ پُ) [ انگ. ] ( اِ.)
۱- ورزش، انواع گوناگون ورزش.
۲- حالت غیررسمی لباس، کیف و غیره.
۳- ویژگی ماشینی که با تجهیزات و وسایلی تزیین شده باشد که مخصوص مسابقه‌است.

اسپردن

(اِ پُ دَ) (مص م.) سپردن، سفارش کردن.

اسپردن

(اِ پَ دَ) (مص ل.) پی سپر کردن، طی طریق کردن.

اسپرز

(اِ پُ) (اِ.) سپرز، طحال.

اسپرس

(اِ پِ رِ) (اِ.) گیاهیست از دسته پروانه - پرها با ساقه‌های نازک و برگ‌هایی که از سه برگچه تشکیل می‌شود. برای خوراک دام از آن استفاده می‌کنند.

اسپرسا

(اَ پَ) (اِمر.)= اسپ ریس. اسب ریس: واحد اندازه گیری مسافت در ایران باستان و آن مسافتی بود که شخص رشید (یعنی کسی که به حد رشد رسیده باشد) در مدت دو دقیقه می‌توانست بپیماید. (این مقدار را برحسب تجربه ...

اسپرغم

(اِ یا اَ پَ غَ) [ په. ] (اِ.)۱ - هر گیاه خوشبو، ریحان.
۲- هر نوع گیاه.
۳- سبزه.
۴- میوه.


دیدگاهتان را بنویسید