شاهنامه فردوسی – راى زدن سام با موبدان بر كار زال

راى زدن سام با موبدان بر كار زال

      

چو برخاست از خواب با موبدان            يكى انجمن كرد با بخردان‏

         گشاد آن سخن بر ستاره شمر            كه فرجام اين بر چه باشد گذر

         دو گوهر چو آب و چو آتش بهم            بر آميخته باشد از بن ستم‏

         همانا كه باشد بروز شمار            فريدون و ضحاك را كارزار

         از اختر بجوئيد و پاسخ دهيد            همه كار و كردار فرخ نهيد

         ستاره شناسان بروز دراز            همى ز آسمان باز جستند راز

         بديدند و با خنده پيش آمدند            كه دو دشمن از بخت خويش آمدند

  دیوان حافظ - گل بی‌رخ یار خوش نباشد

         بسام نريمان ستاره شمر            چنين گفت كاى گرد زرّين كمر

         ترا مژده از دخت مهراب و زال            كه باشند هر دو بشادى همال‏

         ازين دو هنرمند پيلى ژيان            بيايد ببندد بمردى ميان‏

         جهان زير پاى اندر آرد بتيغ            نهد تخت شاه از بر پشت ميغ‏

         ببرّد پى بد سگالان ز خاك            بروى زمين بر نماند مغاك‏

         نه سگسار ماند نه مازندران            زمين را بشويد بگرز گران‏

         بخواب اندر آرد سر دردمند            ببندد در جنگ و راه گزند

         بدو باشد ايرانيان را اميد            از و پهلوان را خرام و نويد

  شاهنامه فردوسی -  نامه كاوس به رستم و خواندن او از زابلستان‏‏

         پى باره‏اى كو چماند بجنگ            بمالد برو روى جنگى پلنگ‏

         خنك پادشاهى كه هنگام او            زمانه بشاهى برد نام او

         چو بشنيد گفتار اختر شناس            بخنديد و پذرفت از يشان سپاس‏

         ببخشيدشان بى‏كران زر و سيم            چو آرامش آمد بهنگام بيم‏

         فرستاده زال را پيش خواند            ز هر گونه با او سخنها براند

         بگفتش كه با او بخوبى بگوى            كه اين آرزو را نبد هيچ روى‏

         و ليكن چو پيمان چنين بد نخست            بهانه نشايد به بيداد جست‏

         من اينك بشبگير ازين رزمگاه            سوى شهر ايران گذارم سپاه‏

  دیوان حافظ - مرحبا ای پیک مشتاقان بده پیغام دوست

         فرستاده را داد چندى درم            بدو گفت خيره مزن هيچ دم‏

         گسى كردش و خود براه ايستاد            سپاه و سپهبد از آن كار شاد

         ببستند از آن گرگساران هزار            پياده بزارى كشيدند خوار

         دو بهره چو از تيره شب در گذشت            خروش سواران بر آمد ز دشت‏

         همان ناله كوس با كرّه ناى            بر آمد ز دهليز پرده سراى‏

         سپهبد سوى شهر ايران كشيد            سپه را بنزد دليران كشيد

         فرستاده آمد دوان سوى زال            ابا بخت پيروز و فرخنده فال‏

         گرفت آفرين زال بر كردگار            بران بخشش گردش روزگار

  دیوان حافظ - کلک مشکین تو روزی که ز ما یاد کند

         درم داد و دينار درويش را            نوازنده شد مردم خويش را

   ‏

                       

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

این یک دو دم که مهلت دیدار ممکن است
دریاب کار ما که نه پیداست کار عمر
«حافظ»

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید
جستجوی واژه

لیست واژه‌ها (تعداد کل: 36,098)

آذرگشنسپ

(~. گُ نَ) (اِمر.) یکی از سه آتشکده بزرگ عهد ساسانی که در شیز آذربایجان قرار داشت.

آذرگون

(~.) (ص مر.) نک آذریون.

آذری

(ذَ) (ص نسب.) منسوب به آذر، آتشی.

آذری

(~.)(ص نسب.)
۱- اهل آذربایجان.
۲- نام زبان قدیم سکنه آذربایجان.

آذرین

(~.)(ص نسب.)۱ - آتشین.
۲- سنگ -‌های آتشفشانی.

آذریون

(~.)
۱- (ص مر.) آذرگون، آتش رنگ.
۲- (اِمر.) نوعی شقایق که کنارش سرخ و میانش سیاه باشد.

آذوقه

(قِ) (اِ.) نک آزوقه.

آذین

(اِ.)
۱- زیب، زینت، آرایش.
۲- رسم، قاعده، قانون.

آذین بستن

(بَ تَ) (مص م.) زینت کردن دکان و بازارها در روزهای جشن و شادمانی.

آر

۱ - (اسم فاعل) پسوند فاعلی و آن به آخر مصدر مرخم = سوم شخص مفرد ماضی پیوندد و صفت فاعلی را سازد: خریدار، پرستار، فرماندار.
۲- پسوند مفعولی (اسم مفعول) گرفتار، کشتار.
۳- پسوند اسم مصدر و آن در اصل «تار» ...

آر

[ فر. ] (اِ.) واحد مقیاس سطح برابر با ۱۰۰ مترمربع.

آر. پی. جی

[ انگ. R.P.G ] (اِ.) نوعی موشک - انداز کوچک ضد تانک.

آرا

[ ع. آراء ] (اِ.) جِ رأی ؛ رأی‌ها، اندیشه‌ها.

آرا (ی)

(ری. اِفا.) در ترکیبات به جای «آراینده» آید: بزم آرا، جهان آرا، صف آرا.

آراستن

(تَ) [ په. ] (مص م.)
۱- زینت دادن، زیور کردن.
۲- نظم دادن.
۳- آماده کردن.
۴- قصد کردن.
۵- مجهّز کردن (سپاه).
۶- هماهنگ کردن (موسیقی).
۷- غنی کردن، بی نیاز کردن.
۸- گماشتن، مأمور کردن.
۹- منقش کردن.
۱۰ - آباد کردن، معمور کردن. ...

آراسته

(تِ)
۱- (ص مف.) مزیُن، زینت شده.
۲- منظّم.
۳- (ص.) آماده، مهیّا.
۴- آهستگی، درنگ.
۵- آسایش، راحتی.
۶- خاموشی، سکوت.
۷- امن، امان.
۸- بستر، خوابگاه.
۹- جایگاه، مقام.
۱۰ - جای خلوت.
۱۱ - (ق.) آهسته، به تأنی.
۱۲ - اطمینان خاطر.

آرام

۱ - (اِ.) قرار، سکون.
۲- درنگ.
۳- آسایش، راحتی.
۴- (ص.)ساکت، خاموش.
۵- امن.
۶- (ق.) به آهستگی.

آرام بخش

(بَ) (ص فا.) تسکین دهنده، مسکن.

آرامانیدن

(دَ) (مص م.)
۱- آرام کردن.
۲- مطمئن کردن.
۳- سکونت دادن، اسکان.

آرامش

(مِ)
۱- (اِمص.) آرامیدن.
۲- وقار، سنگینی.
۳- (اِ.) خواب کوتاه و سبک.
۴- فراغت، آسایش.
۵- صلح وآشتی.
۶- سکون.


دیدگاهتان را بنویسید