شاهنامه فردوسی – تاخت كردن منوچهر بر سپاه تور

تاخت كردن منوچهر بر سپاه تور

بدان گه كه روشن جهان تيره گشت طلايه پراگنده بر گرد دشت‏

بپيش سپه قارن رزم زن ابا راى زن سرو شاه يمن‏

خروشى بر آمد ز پيش سپاه كه اى نامداران و مردان شاه‏

بكوشيد كين جنگ آهرمنست همان در دو كين است و خون خستنست‏

ميان بسته داريد و بيدار بيد همه در پناه جهاندار بيد

كسى كو شود كشته زين رزمگاه بهشتى بود شسته پاك از گناه‏

هر آن كس كه از لشكر چين و روم بريزند خون و بگيرند بوم‏

شاهنامه فردوسی - آمدن رستم به شهر سمنگان‏‏

همه نيكنامند تا جاودان بمانند با فره موبدان‏

هم از شاه يابند ديهيم و تخت ز سالار زرّ و ز دادار بخت‏

چو پيدا شود پاك روز سپيد دو بهره بپيمايد از چرخ شيد

ببنديد يك سر ميان يلى ابا گرز و با خنجر كابلى‏

بداريد يك سر همه جاى خويش يكى از دگر پاى منهيد پيش‏

سران سپه مهتران دلير كشيدند صف پيش سالار شير

بسالار گفتند ما بنده‏ايم خود اندر جهان شاه را زنده‏ايم‏

چو فرمان دهد ما هميدون كنيم زمين را ز خون رود جيحون كنيم‏

دیوان حافظ - واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می‌کنند

سوى خيمه خويش باز آمدند همه با سرى كينه ساز آمدند

‏

اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, تاخت كردن منوچهر بر سپاه تور, شاهنامه, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

سنگین دلی، وگرنه ازان لعل آبدار
صد تشنه را به آب بقا می‌توان رساند
«صائب تبریزی»

دیوان حافظ – آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند

دیوان حافظ – ساقیا برخیز و درده جام را

دیوان حافظ – آن کیست کز روی کرم با ما وفاداری کند

دیوان حافظ – چو بشنوی سخن اهل دل، مگو که خطاست

دیوان حافظ – ساقی ار باده از این دست به جام اندازد

دیوان حافظ – روز وصل دوستداران یاد باد

دیوان حافظ – دلی که غیب نمای است و جام جم دارد

دیوان حافظ – بنفشه دوش به گل گفت و خوش نشانی داد

شاهنامه فردوسی – آگاه شدن منوچهر از كار زال و رودابه‏

شاهنامه فردوسی – آگاهى يافتن فريدون از كشته شدن ايرج‏

شاهنامه فردوسی – كى‏ قباد

شاهنامه فردوسی – آفرینش کیهان

شاهنامه فردوسی – ستايش سلطان محمود

شاهنامه فردوسی – گفتار اندر زادن زال

شاهنامه فردوسی – پاسخ دادن شاه يمن جندل را

شاهنامه فردوسی – داستان جنگ هفت گردان‏

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

جستجوی واژه

لیست واژه‌ها (تعداد کل: 36,098)

چشم به راه

(~. بِ) (ص مر.) منتظر.

چشم تنگ

(~. تَ) (ص مر.)
۱- بخیل.
۲- حسود.

چشم خواباندن

(~. دَ) (مص ل.) نک چشم - پوشی.

چشم خوردن

(~. خُ دَ) (مص ل.) چشم زخم خوردن، هدف چشم بد شدن.

چشم داشتن

(~. تَ) (مص ل.) توقع و امید داشتن.

چشم دریده

(~. دَ دِ)(ص مر.)بی شرم، بی حیا.

چشم رسیدن

(~. رِ دَ) (مص ل.) نظر خوردن، چشم زخم خوردن.

چشم رسیده

(~. رَ دِ) (ص مف.) کسی که چشم زخم به او رسیده.

چشم روشنی

(~. رُ شَ) (اِمر.) پیشکشی که برای عروس وداماد یا تازه رسیده از سفر ببرند.

چشم زاغ

(~.) (ص مر.)
۱- کبود چشم.
۲- کنایه از: بی شرم و حیا.

چشم زخم

(~. زَ) (اِمر.) آسیبی که از چشم بد به کسی رسد.

چشم زد

(~. زَ) (اِ.)
۱- مهره سیاه و سفید که برای دفع چشم زخم به گردن کودک آویزند.
۲- کنایه از: زمان بسیار کم.

چشم زدن

(~. زَ دَ) (مص م.)
۱- چشم زخم خوردن.
۲- کنایه از: بیدار بودن.

چشم زده

(~. زَ دِ) (ص مف.) کسی که آسیبی از چشم بد به او رسیده باشد.

چشم زهره گرفتن

(~. زَ رِ. گِ رِ تَ) (مص ل.) نگاه خیره و غضب آلود کردن به کسی.

چشم سپید

(~. سِ)(ص مر.) = چشم سفید: بی شرم، گستاخ.

چشم شور

(~.) (ص مر.) چشمی که از آن چشم زخم به کسی یا چیزی برسد.

چشم غره

(~. غُ رِ) (عا.) (اِمر.) نگاه خشم - آلود. تهدید، تخویف.

چشم فسا

(~. فَ) (ص فا.) = چشم فساینده: کسی که افسون چشم زخم کند.

چشم نشین

(~. نِ) (ص فا.) کنایه از: محبوب، معشوق.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.