شاهنامه فردوسی – اندر خواب ديدن ضحاك فريدون را

اندر خواب ديدن ضحاك فريدون را

      

چو از روزگارش چهل سال ماند            نگر تا بسر برش يزدان چه راند

         در ايوان شاهى شبى ديرياز            بخواب اندرون بود با ارنواز

         چنان ديد كز كاخ شاهنشهان            سه جنگى پديد آمدى ناگهان‏

         دو مهتر يكى كهتر اندر ميان            ببالاى سرو و بفرّ كيان‏

         كمر بستن و رفتن شاهوار            بچنگ اندرون گرزه گاوسار

         دمان پيش ضحاك رفتى بجنگ            نهادى بگردن برش پالهنگ‏

         همى تاختى تا دماوند كوه            كشان و دوان از پس اندر گروه‏

         بپيچيد ضحاك بيدادگر            بدرّيدش از هول گفتى جگر

  دیوان حافظ - تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست

         يكى بانگ برزد بخواب اندرون            كه لرزان شد آن خانه صد ستون‏

         بجستند خورشيد رويان ز جاى            از آن غلغل نامور كدخداى‏

         چنين گفت ضحاك را ارنواز            كه شاها چبودت نگوئى براز

         كه خفته بآرام در خان خويش            برين سان بترسيدى از جان خويش‏

         زمين هفت كشور بفرمان تست            دد و دام و مردم به پيمان تست‏

         بخورشيد رويان جهاندار گفت            كه چونين شگفتى بشايد نهفت‏

         كه گر از من اين داستان بشنويد            شودتان دل از جان من نااميد

         بشاه گرانمايه گفت ارنواز            كه بر ما ببايد گشادنت راز

  شاهنامه فردوسی - خوان دوم يافتن رستم چشمه آب

         توانيم كردن مگر چاره            كه بى‏چاره نيست پتياره‏

         سپهبد گشاد آن نهان از نهفت            همه خواب يك يك بديشان بگفت‏

         چنين گفت با نامور ماه روى            كه مگذار اين را ره چاره جوى‏

         نگين زمانه سر تخت تست            جهان روشن از نامور بخت تست‏

         تو دارى جهان زير انگشترى            دد و مردم و مرغ و ديو و پرى‏

         ز هر كشورى گردكن مهتران            از اختر شناسان و افسونگران‏

         سخن سربسر موبدانرا بگوى            پژوهش كن و راستى باز جوى‏

         نگه كن كه هوش تو بر دست كيست            ز مردم شمار ار ز ديو و پريست‏

  دیوان حافظ -  در نمازم خم ابروی تو با یاد آمد

         چو دانسته شد چاره ساز آن زمان            بخيره مترس از بد بدگمان‏

         شه پر منش را خوش آمد سخن            كه آن سرو سيمين بر افگند بن‏

         جهان از شب تيره چون پرّ زاغ            هم آنگه سر از كوه بر زد چراغ‏

         تو گفتى كه بر گنبد لاژورد            بگسترد خورشيد ياقوت زرد

         سپهبد بهر جا كه بد موبدى            سخن دان و بيدار دل بخردى‏

         ز كشور بنزديك خويش آوريد            بگفت آن جگر خسته خوابى كه ديد

         نهانى سخن كردشان آشكار            ز نيك و بد و گردش روزگار

  دیوان حافظ - خوش است خلوت اگر یار یار من باشد

         كه بر من زمانه كى آيد بسر            كرا باشد اين تاج و تخت و كمر

         گر اين راز با من ببايد گشاد            و گر سر بخوارى ببايد نهاد

         لب موبدان خشك و رخساره تر            زبان پر ز گفتار با يكديگر

         كه گر بودنى باز گوئيم راست            بجانست پيكار و جان بى‏بهاست‏

         و گر نشنود بودنيها درست            ببايد هم اكنون ز جان دست شست‏

         سه روز اندرين كار شد روزگار            سخن كس نيارست كرد آشكار

         بروز چهارم بر آشفت شاه            بر آن موبدان نماينده راه‏

  شاهنامه فردوسی - بند كردن فريدون ضحاك را

         كه گر زنده‏تان دار بايد بسود            و گر بودنيها ببايد نمود

         همه موبدان سر فگنده نگون            پر از هول دل ديدگان پر ز خون‏

         از آن نامداران بسيار هوش            يكى بود بينا دل و تيز گوش‏

         خردمند و بيدار و زيرك بنام            كزان موبدان او زدى پيش گام‏

         دلش تنگ‏تر گشت و ناباك شد            گشاده زبان پيش ضحاك شد

         بدو گفت پردخته كن سر ز باد            كه جز مرگ را كس ز مادر نزاد

         جهاندار پيش از تو بسيار بود            كه تخت مهى را سزاوار بود

  شاهنامه فردوسی - پژوهش كردن موبدان از زال

         فراوان غم و شادمانى شمرد            برفت و جهان ديگرى را سپرد

         اگر باره آهنينى بپاى            سپهرت بسايد نمانى بجاى‏

         كسى را بود زين سپس تخت تو            بخاك اندر آرد سر و بخت تو

         كجا نام او آفريدون بود            زمين را سپهرى همايون بود

         هنوز آن سپهبد ز مادر نزاد            نيامد گه پرسش و سرد باد

         چو او زايد از مادر پر هنر            بسان درختى شود بارور

         بمردى رسد بر كشد سر بماه            كمر جويد و تاج و تخت و كلاه‏

         ببالا شود چون يكى سرو برز            بگردن بر آرد ز پولاد گرز

  شاهنامه فردوسی - آشتى خواستن پشنگ از كى‏ قباد

         زند بر سرت گرزه گاوسار            بگيردت زار و ببندت خوار

         بدو گفت ضحاك ناپاك دين            چرا بنددم از منش چيست كين‏

         دلاور بدو گفت گر بخردى            كسى بى‏بهانه نسازد بدى‏

         بر آيد بدست تو هوش پدرش            از آن درد گردد پر از كينه سرش‏

         يكى گاو بر مايه خواهد بدن            جهانجوى را دايه خواهد بدن‏

         تبه گردد آن هم بدست تو بر            بدين كين كشد گرزه گاوسر

         چو بشنيد ضحاك بگشاد گوش            ز تخت اندر افتاد و زو رفت هوش‏

         گرانمايه از پيش تخت بلند            بتابيد روى از نهيب گزند

  شاهنامه فردوسی - بنياد نهادن اين نامه

         چو آمد دل نامور باز جاى            بتخت كيان اندر آورد پاى‏

         نشان فريدون بگرد جهان            همى باز جست آشكار و نهان‏

         نه آرام بودش نه خواب و نه خورد            شده روز روشن برو لاژورد

   ‏

                       

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

ز درون بود خروشم ولی از لب خموشم
نه حکایتی شنیدی نه شکایتی شنودی
«رهی معیری»

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید
جستجوی واژه

لیست واژه‌ها (تعداد کل: 36,098)

یوم

(یَ یا یُ) [ ع. ] (اِ.) روز. ج. ایام.

یوم البعث

(یَ یا یُ مُ لْ بَ) [ ع. ] (اِمر.) روز رستخیز، روز قیامت.

یوم الحساب

(~ُ. لú ح) [ ع. ] (اِمر.) روز قیامت، روز شمار.

یوم الدین

(~.) [ ع. ] (اِمر.) روز قیامت، روزشمار.

یوم القرار

(~. قَ) [ ع. ] (اِمر.) روز قیامت، روز رستخیز.

یوم الله

(~ُ لْ لا) [ ع. ] (اِمر.) روز مقدس، روز گرامی.

یوم الموعود

(~. مَ) [ ع. ] (اِمر.) روز قیامت، روز رستخیز.

یومیه

(یُ یِ) [ ع - فا. ] (ق.) روزانه، مخارج روزانه.

یون

(اِ.) نمد زین، روپوش زین.

یون

(یُ) [ فر. ] (اِ.) اتم یا گروهی از اتم‌های باردار است که یک یا چند الکترون از دست داده‌است.

یونت ئیل

[ تر. ] (اِ.) هفتمین سال از دوره ۱۲ ساله ترکی.

یونجه

(یُ جِ) [ تر. ] (اِ.) گیاهی است از نوع اسپرس که خوراک چهارپایان است.

یونسکو

(نِ کُ) [ انگ. ]Unesco (اِ.) سازمان علمی، فرهنگی و تربیتی.

یونولیت

(یُ نُ) [ انگ. ] (اِ.) نام تجاری ماده‌ای سبک و متخلخل و معمولاً سفید که در بسته بندی و عایق کاری کاربرد دارد، فیبر سفید.

یونیسف

(س) [ انگ. ]Unicef (اِ.) سازمانی وابسته به سازمان ملل متحد که هدفش کمک به بهداشت کودکان و مادران است.

یوگا

[ سنس. ] (اِ.) مجموعه‌ای از تمرین‌های بدنی برای تأمین تن درستی و به دست آوردن قدرت روحی.

یویو

(یُ یُ) (اِ.) نوعی اسباب بازی کودکان.

یک

(~.) (ص)۱ - تنها و بی همتا.
۲- نخست، اول.
۳- (کن.) درجه بالا، بسیار خوب.

یک

(یَ یا یِ) [ په. ] (اِ.) نخستین شماره اعداد، واحد.

یک اسبه

(~. اَ بِ) (اِ.) (ص مر.)
۱- دارای یک اسب.
۲- یک تنه، به تنهایی.
۳- (اِ.) آفتاب.


دیدگاهتان را بنویسید