آوردن رستم كیقباد را از كوه البرز
برستم چنين گفت فرخنده زال كه برگير كوپال و بفراز يال
برو تازيان تا بالبرز كوه گزين كن يكى لشكر همگروه
ابر كىقباد آفرين كن يكى مكن پيش او بر درنگ اندكى
بدو هفته بايد كه ايدر بوى گه و بىگه از تاختن نغنوى
بگويى كه لشكر ترا خواستند همى تخت شاهى بياراستند
كه در خورد تاج كيان جز تو كس نبينيم شاها تو فرياد رس
تهمتن زمين را بمژگان برُفت كمر بر ميان بست و چون باد تفت
ترک افسانه بگو حافظ و می نوش دمی
که نخفتیم شب و شمع به افسانه بسوخت
«حافظ»
(تَ) (مص ل.) آشفتن.
(پَ) (ص فا.) آن که شغلش پخت غذاست ؛ طباخ.
(~. نِ) (اِمر.) آنجا که غذا پزند، مطبخ.
(شْ یا ش ِ)
۱- (ص.) ظاهر، هویدا.
۲- (ق.) علناً.
۳- (اِ.) صورت. مق معنی.
۴- حواس ظاهر.
(ش ِ) (اِفا. اِمر.) اسبابی که وجود جریانهای برق مغناطیسی را ظاهر میسازد.
(شُ یا ش ِ رِ) (ص.) پیدا، معلوم، آشکارا.
(اِ.) نک آشکوب.
[ په. ] (اِ.)
۱- هر طبقه از ساختمان.
۲- هر یک از طبقات نه گانه آسمان ؛ سپهر.
۳- سقف، آسمانه.
۴- رگههای دیوار.
۵- هر طبقه از زمین.
(بِ) (اِ.) آشکوب.
(اِ.) سکندری.
(دَ) (مص ل.) لغزیدن، سکندری رفتن.
(گَ) (ص.) دباغ، پوست پیرا.
(نِ) [ په. ] (اِ.)= آشیان:
۱- لانه حیوانات.
۲- خانه.
۳- طبقه، مرتبه.
۴- سقف، آسمانه.
(هِ) (اِ.) شیهه، صهیل.
[ ع. ] (اِ.) جِ اصیل ؛ شبانگاه، نزدیک غروب.
[ تر. ] (ص. اِ.)
۱- خاتون، خانم.
۲- زن، زوجه.
۳- عنوانی که برای احترام به اول اسم خواجه سرایان افزوده میشد. مثل آغاالماس، مبارک آغا.
[ تُر. ] (اِ. ص.) حاجب، پرده دار، آنکه بدون اجازه میتوانست بر شاه وارد شود.
۱ - (اِ.) نم و رطوبت.
۲- (ص.) نم کشیده، خیس شده.
(دَ) (مص م.) آغاریدن.
(اِ.)نوعی جامه ابریشمین ضخیم که مردان از آن لباده، عبا و سرداری درست میکردند و زنان از آن نیم تنه و مانند آن.
