شاهنامه فردوسی – آمدن افراسياب به ايران زمين

آمدن افراسياب به ايران زمين

چو دشت از گيا گشت چون پرنيان ببستند گردان توران ميان‏

سپاهى بيامد ز تركان و چين هم از گرز داران خاور زمين‏

كه آن را ميان و كرانه نبود همان بخت نوذر جوانه نبود

چو لشكر بنزديك جيحون رسيد خبر نزد پور فريدون رسيد

سپاه جهاندار بيرون شدند ز كاخ همايون بهامون شدند

براه دهستان نهادند روى سپهدارشان قارن رزم جوى‏

شهنشاه نوذر پس پشت اوى جهانى سراسر پر از گفت و گوى‏

چو لشكر بپيش دهستان رسيد تو گفتى كه خورشيد شد ناپديد

دیوان حافظ - راهی‌ست راه عشق که هیچش کناره نیست

سراپرده نوذر شهريار كشيدند بر دشت پيش حصار

خود اندر دهستان نياراست جنگ برين بر نيامد زمانى درنگ‏

كه افراسياب اندر ايران زمين دو سالار كرد از بزرگان گزين‏

شماساس و ديگر خزروان گرد ز لشكر سواران بديشان سپرد

ز جنگ آوران مرد چون سى هزار برفتند شايسته كارزار

سوى زابلستان نهادند روى ز كينه بدستان نهادند روى‏

خبر شد كه سام نريمان بمرد همى دخمه سازد و را زال گرد

از ان سخت شادان شد افراسياب بديد آنكه بخت اندر آمد بخواب‏

دیوان حافظ - حسب حالی ننوشتی و شد ایامی چند

بيامد چو پيش دهستان رسيد برابر سراپرده بر كشيد

سپه را كه دانست كردن شمار برو چارصد بار بشمر هزار

بجوشيد گفتى همه ريگ و شخ بيابان سراسر چو مور و ملخ‏

ابا شاه نوذر صد و چل هزار همانا كه بودند جنگى سوار

بلشكر نگه كرد افراسياب هيونى برافگند هنگام خواب‏

يكى نامه بنوشت سوى پشنگ كه جستيم نيكى و آمد بچنگ‏

همه لشكر نوذر ار بشكريم شكارند و در زير پى بسپريم‏

دگر سام رفت از در شهريار همانا نيايد بدين كارزار

شاهنامه فردوسی - رفتن پسران فريدون نزد شاه يمن

ستودان همى سازدش زال زر ندارد همى جنگ را پاى و پر

مرا بيم از و بُد بايران زمين چو او شد ز ايران بجوييم كين‏

همانا شماساس در نيمروز نشستست با تاج گيتى فروز

بهنگام هر كار جستن نكوست زدن راى با مرد هشيار و دوست‏

چو كاهل شود مرد هنگام كار از ان پس نيابد چنان روزگار

هيون تكاور برآورد پر بشد نزد سالار خورشيد فر

‏

آمدن افراسياب به ايران زمين, اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, افراسیاب, ایران زمین, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

یوسف عزیزم رفت ای برادران رحمی
کز غمش عجب بینم حال پیر کنعانی
«حافظ»

دیوان حافظ – رو بر رهش نهادم و بر من گذر نکرد

دیوان حافظ – روزگاریست که سودای بتان دین من است

دیوان حافظ – بنفشه دوش به گل گفت و خوش نشانی داد

دیوان حافظ – چه لطف بود که ناگاه رشحه قلمت

دیوان حافظ – باغ مرا چه حاجت سرو و صنوبر است

دیوان حافظ – کس نیست که افتاده آن زلف دوتا نیست

دیوان حافظ – ای پسته تو خنده زده بر حدیث قند

دیوان حافظ – شاهد آن نیست که مویی و میانی دارد

شاهنامه فردوسی – فرستادن سر سلم را به نزد فريدون

شاهنامه فردوسی – بنياد نهادن اين نامه

شاهنامه فردوسی – خواب ديدن سام از چگونگى كار پسر

شاهنامه فردوسی – گمراه كردن اهريمن كاوس را و به آسمان رفتن كاوس

شاهنامه فردوسی – زادن منوچهر از مادرش‏

شاهنامه فردوسی – نامه گژدهم به نزديك كاوس‏

شاهنامه فردوسی – فراهم آوردن شاهنامه

شاهنامه فردوسی – بنياد نهادن جشن سده

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

جستجوی واژه

لیست واژه‌ها (تعداد کل: 36,098)

کامن

(مِ) [ ع. ] (اِفا.) پنهان شونده، پوشیده شونده.

کامنولث

(مُ وِ) [ انگ ] (اِمر.) مشترک المنافع ؛ مجموعه کشورهای مرکب از بریتانیا و مستملکات سابق و کنونی آن که تشکیل یک واحد داده‌اند.

کامه

(مِ) [ په. ] (اِ.)
۱- مراد، آرزو.
۲- مرجان.

کاموا

[ انگ. ] (اِ.) = کانوا: نوعی نخ که از کرک یا ابریشم می‌ریسند و با آن لباس زمستانی می‌بافند، کاموا.

کامپیوتر

(تِ) [ انگ. ] (اِ.)دستگاه الکترونیکی که دارای حافظه‌ای با ظرفیت زیاد و امکانات پردازش بسیار سریع اطلاعات است، رایانه (فره).

کامکار

[ په. ] (ص فا.) کامروا، کامران.

کامیاب

(ص مر.) برخوردار، خوشبخت.

کامیون

[ فر. ] (اِ.) اتومبیل بزرگ که برای حمل و نقل بار به کار می‌رود.

کامیونت

(نِ) [ فر. ] (اِ.) اتومبیل باری کوچک و کم ظرفیت.

کان

[ په. ] (اِ.) جایی که از آن فلزات و شبه فلزات استخراج کنند، معدن. ؛ ~ به گوهر کردن کنایه از: به نوایی رسیدن.

کان شناسی

(ش) (حامص.)علم به شناسایی معادن مختلف ؛ معدن شناسی.

کان لم یکن

(کَ. لَ. یَ کُ) [ ع. ] (ق مر.) لغو شده، بی اثر، مانند آن که اصلاً وجود نداشت.

کان یسار

(یَ) [ فا - ع. ] (ص مر.) توانگر، مالدار.

کانا

(ص.) نادان، ابله، بی خرد.

کاناز

(اِ.) = کناز: بن خوشه خرما، آن جا که به نخل چسبیده.

کانال

[ فر. ] (اِ)۱ - ترعه، مجرای وسیع بین دو دریا که برای عبور کشتی ساخته می‌شود.
۲- راه آب.

کاناپه

(پِ) [ فر. ] (اِ.) نیمکت بزرگ پشت دار. ؛ ~ ی تختخواب شو نوعی کاناپه که باز می‌شود و به صورت تختخواب درمی آید.

کانتینر

(نِ) [ انگ. ] (اِ.)
۱- جعبه فلزی بزرگی با ابعاد استاندارد که کالا در آن قرار داده می‌شود و آن را وسیله قطار یا کشتی یا هواپیما یا کامیون حمل می‌کنند، بار گُنج. (فره).
۲- مجازاً: تریلی، کامیون.

کاندیدا

[ فر. ] (اِ.) نامزد، داوطلب برای نمایندگی مردم.

کانون

[ ع. ] (اِ.)
۱- آتشدان، منقل.
۲- نام دو ماه از ماه‌های رومی.
۳- انجمن، باشگاه.
۴- در فارسی مرکز.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.