عشقِ تو نهالِ حیرت آمد
وصلِ تو کمالِ حیرت آمد
بس غرقهٔ حالِ وصل کآخر
هم بر سرِ حالِ حیرت آمد
یک دل بنما که در رَهِ او
بر چهره نه خالِ حیرت آمد
نه وصل بِمانَد و نه واصل
آن جا که خیالِ حیرت آمد
از هر طرفی که گوش کردم
آوازِ سؤالِ حیرت آمد
شد مُنهَزِم از کمالِ عزّت
آن را که جلالِ حیرت آمد
سر تا قدمِ وجودِ حافظ
در عشق، نهالِ حیرت آمد
من و سفینه حافظ که جز در این دریا
بضاعت سخن درفشان نمیبینم
«حافظ»
شمار (~. شُ) (اِ. ص.) ستاره شناس، منجم.
(اِ تِ) [ ع. ] (مص م.) آفریدن، ایجاد کردن.
(اَ تَ. تُ) (اِ. ص.) بخت نامساعد، اقبال بد.
(~. رُ شَ) (اِ. ص.) بخت خوب، اقبال تابناک.
(~. تِ) (ص مر.) بدبخت، پریشان روزگار، بداحوال.
(~. ش ِ مُ دَ)(مص ل.) بی - خواب ماندن، شب زنده داری.
(~.) (ص مر.) اخترشمار، منجم.
(~.) (اِمر.) از طبقاتی که در دربار ساسانیان نفوذ داشته ستاره شناسان (اخترماران) بودند که رییس آنان «اخترماران سالار» لقب داشت و در ردیف «دبیران» و غیب گویان قرار میگرفت.
(اَ تَ مِ یا مَ) [ تر - مغ. ] (اِ.) در میان ایلهای کرمانشاه «یخترمه» نیز گویند. اسب و سلاح و بار و بنه دشمن که پس از کشتن وی تصاحب کنند.
(~.) (ص.) طالع بد.
(~. گُ ذَ)(ق.)زمان اندک، فرصت کم.
(~.) (اِ. ص.) منجم، فال گوی.
(اِ تِ) [ ع. ] (مص م.)
۱- کوتاه کردن، ایجاز.
۲- اکتفاء، بسنده کردن.
(اِ تِ) [ ع. ]
۱- (مص م.) ویژه کردن، ویژگی.
۲- (مص ل.) خاص گردیدن، برگزیده شدن.
(~.) [ ع - فا. ] (ص نسب.) منسوب به اختصاص. خصوصی، مخصوص، ویژه.
(اِ تِ) [ ع. ] (مص م.) خصومت ورزیدن، پیکار کردن.
(اِ تِ) [ ع. ] (مص م.) خط بر چهره دمیدن، ریش درآوردن.
(اِ تِ) [ ع. ] (مص م.)
۱- ربودن همچون برق.
۲- خیره کردن چشم.
(اِ تِ) [ ع. ] (مص ل.) پنهان شدن، پنهان گشتن.
(اِ تِ) [ ع. ] (مص م.)
۱- خدعه کردن.
۲- با زبان نرم فریب دادن.
