عشقِ تو نهالِ حیرت آمد
وصلِ تو کمالِ حیرت آمد
بس غرقهٔ حالِ وصل کآخر
هم بر سرِ حالِ حیرت آمد
یک دل بنما که در رَهِ او
بر چهره نه خالِ حیرت آمد
نه وصل بِمانَد و نه واصل
آن جا که خیالِ حیرت آمد
از هر طرفی که گوش کردم
آوازِ سؤالِ حیرت آمد
شد مُنهَزِم از کمالِ عزّت
آن را که جلالِ حیرت آمد
سر تا قدمِ وجودِ حافظ
در عشق، نهالِ حیرت آمد
در میان اشک نومیدی رهی
خندم از امیدواریهای دل
«رهی معیری»
(گُ یِ) (اِمص.) ظرفیت.
(گُ جِ) (اِ.) پرنده‌ای است کوچک از راسته سبک بالان که خانواده خاصی را به نام خانواده گنجشکان به وجود می‌آورد، عصفور.
(~. دِ) (ص مر.) ترسو، بزدل.
(~.) (ص.) کنایه از شخص بینوا، کم درآمد یا بی نصیب از نعمت‌های مادی.
(گَ جَ فَ یا فِ) (اِ.) = گنجفیه: نوعی بازی ایرانی که اکنون از رواج افتاده‌است. در این بازی هشت دسته دوازده برگی که نود و شش ورق دارد به کار می‌رود. هر یک از این دسته‌های هشتگانه سابقاً نامی ...
(گَ جِ) (اِ.) اشکاف، قفسه، کمد کوچک.
(گَ وَ) [ په. ] (ص.) خزانه دار.
(گُ دَ) (مص ل.) جا شدن، جا گرفتن.
(گَ نِ) (اِ.) خزانه، جای نگه داری زر و سیم.
(گُ) (اِ.) خایه.
(گَ) (اِ.)
۱- بوی بد، عفونت.
۲- کثافت، آلودگی. ؛ ~ ِ چیزی بالا آمدن (درآمدن): (عا.) فساد آن آشکار شدن. ؛ ~چیزی را بالا آوردن: (عا.) کاری را بسیار بد انجام دادن، رسوا شدن.
(~.) (اِ.) (قالی بافی) کله، گره.
(گُ وَ) (ص فا.) پهلوان، شجاع.
(گَ) (ص فا.) هر چیزی که از آن بوی ناخوش آید.
(گَ) (اِمر.) آب گندیده و بدبوی.
(گَ نَ یا نِ) (اِمر.) جای سکونت و آسایش جانوران.
(گُ دُ لَ یا لِ)
۱- (ص.) گِرد، مانند گلوله.
۲- ریسمان گلوله شده.
(گَ دُ) (اِ.) گیاهی است یک ساله، علفی با ریشه افشان و ساقه میان تهی که از آرد آن برای پختن نان استفاده می‌شود.
(~.) (اِمر.) زمینی که در آن گندم کاشته باشند.
(~. نَ) (ص فا.) کنایه از: ریاکار، دورو.
