عشقِ تو نهالِ حیرت آمد
وصلِ تو کمالِ حیرت آمد
بس غرقهٔ حالِ وصل کآخر
هم بر سرِ حالِ حیرت آمد
یک دل بنما که در رَهِ او
بر چهره نه خالِ حیرت آمد
نه وصل بِمانَد و نه واصل
آن جا که خیالِ حیرت آمد
از هر طرفی که گوش کردم
آوازِ سؤالِ حیرت آمد
شد مُنهَزِم از کمالِ عزّت
آن را که جلالِ حیرت آمد
سر تا قدمِ وجودِ حافظ
در عشق، نهالِ حیرت آمد
خدا را بر آن بنده بخشایش است
که خلق از وجودش در آسایش است
«سعدی»
[ پشتو ] (اِ.) گریبان.
(مِ) (ص.) چاه کن، مقنی.
(مِ) (اِ.) آلونک، کلبه.
[ فر. ] (اِ.) ابرهای جدا از هم و معمولاً چگال با خطوط مرزی واضح که نمای آنها به شکل خاکریز یا گنبد یا برجهای در حال افزایش و گسترش است و برآمدگی بخش فوقانی آنها اغلب به گل کلم ...
(مَ) (اِ.) نک کمک.
[ په. ] (اِ.) سرین، نشستگاه. ؛ ~ کسی گُهی بودن کنایه از: در کاری مشکوک دست داشتن. ؛ ~ سوزه کنایه از: حسادت شدید. ؛~ گشاد بودن کنایه از: تن به کار ...
(کَ یا کُ) [ ع. ] (اِمص.) هستی، وجود.
(دِ یا دَ) (ص فا.) مفعول، امرد.
(نُ مَ) [ ع. ] (اِ.) گیتی و آنچه در آن است.
(کَ وَ دَ یا دِ) (اِ.) جوال.
(نِ) (اِ.) ته چیزی.
(کُ فُ) [ انگ. از چینی ] (اِ.) یکی از ورزشهای رزمی و دفاع شخصی چینی که شباهت زیادی به کاراته دارد.
(کَ نِ) [ ع. ] (اِ.) تثنیه کون ؛ دو عالم، این جهان و آن جهان.
(کُ وَ) (اِ.)
۱- غلاف پنبه، غوزه پنبه.
۲- کوکنار (که غلاف خشخاش است).
۳- پیله ابریشم.
(اِ.) توده بزرگ و برآمدهای از زمین که دارای بلندی چشمگیر نسبت به زمینهای پیرامون خود دارد و از تپه بلندتر است.
(نَ وَ) (ص فا.) کسی که قسمت -های سخت کوه را میپیماید تا به قله برسد.
[ په. ] (اِ.) برآمدگی پشت شتر.
(هِ) (اِ.) زالزالک، آلوی کوهی.
(هْ) (اِمر.) کوهپایه.
(هِ) (اِمر.) زمینی که در آن کوه بسیار باشد.
