عشقِ تو نهالِ حیرت آمد
وصلِ تو کمالِ حیرت آمد
بس غرقهٔ حالِ وصل کآخر
هم بر سرِ حالِ حیرت آمد
یک دل بنما که در رَهِ او
بر چهره نه خالِ حیرت آمد
نه وصل بِمانَد و نه واصل
آن جا که خیالِ حیرت آمد
از هر طرفی که گوش کردم
آوازِ سؤالِ حیرت آمد
شد مُنهَزِم از کمالِ عزّت
آن را که جلالِ حیرت آمد
سر تا قدمِ وجودِ حافظ
در عشق، نهالِ حیرت آمد
شعلهٔ شوق من از پا ننشیند صائب
تا دل تشنه به آن چاه زنخدان نرسد
«صائب تبریزی»
(کَ نَ) (اِ.) کنف، گیاهی که از آن ریسمان بافند.
(کَ رِ) (اِ.) مکر، دستان، فریب.
(کُ زِ) (اِ.) نک کُمبزه.
(کُ) [ فر. ] (اِ.) لقبی اشرافی در اروپا.
(کُ) [ فر. ] (اِ.) تماس، برخورد.
(کُ تُ) [ فر. ] (اِ.) قرارداد، قرارداد برای کارهای ساختمانی و غیره، پیمان.
(کُ تْ) [ فر - تر. ] (ص مر. اِمر.) آن که فروش جنس یا اجناسی را به ادارات دولتی و شرکتها مقاطعه کند، مقاطعه کار، پیمانکار.
(کُ تْ) [ فر. ] (اِ.)
۱- تضاد احساسات و افکار و رنگها.
۲- میزان اختلاف میان روشن ترین و تیره ترین بخش یک تصویر.
(کُ تِ) [ فر. ] (اِ.) بزرگترین و بم ترین آلات موسیقی و آن از سازهای اصلی و شبیه ویولن و ویولن سل است ولی انتهایش به زمین متکی است و ایستاده نواخته میشود.
(کُ تُ رُ) [ فر. ] (اِ.) جستجو، تفتیش.
(کُ تِ) [ فر. ] (اِ.) لقب همسر یا دختر کنت.
(کُ تُ) [ فر. ] (اِ.) = کنتر: دستگاهی برای تعیین کردن مصرف برق و آب و امثال آنها.
(کُ نْ) (اِ.)
۱- گوشه، زاویه.
۲- چین و شکن و چروک.
(کِ) (ص.) بزرگ جثه و قوی هیکل (فیل).
(کُ رَ یا رِ) (اِ.) نخاله و ثفل تخم کنجد و هر تخمی که روغن آن را گرفته باشند. کنجار و کنجال و کنجاله نیز گویند.
(کُ جِ) (اِ.) از گیاهان دو لپهای روغنی است که از دانه آن روغن گرفته میشود و در صنایع مختلف از جمله صابون سازی مصرف میشود.
(کُ جُ) (اِ.)
۱- هر چیز پیچیده و درهم کشیده.
۲- دست و پایی که انگشتان آن درهم کشیده شده و کج و کوله باشد.
(کِ جَ یا جِ) (اِ.) (عا.) تکه گوشت کوچکی که بر سیخ کشند یا قیمه کنند.
(کُ جَ یا جِ) (ص.) = کنج:
۱- خری که زیر دهانش ورم کرده باشد.
۲- خر دم بریده.
(کَ جَ) (اِ.) هر چیز غریب و تازه و نو.
