عشقِ تو نهالِ حیرت آمد
وصلِ تو کمالِ حیرت آمد
بس غرقهٔ حالِ وصل کآخر
هم بر سرِ حالِ حیرت آمد
یک دل بنما که در رَهِ او
بر چهره نه خالِ حیرت آمد
نه وصل بِمانَد و نه واصل
آن جا که خیالِ حیرت آمد
از هر طرفی که گوش کردم
آوازِ سؤالِ حیرت آمد
شد مُنهَزِم از کمالِ عزّت
آن را که جلالِ حیرت آمد
سر تا قدمِ وجودِ حافظ
در عشق، نهالِ حیرت آمد
نقش است هر ساعت ز نو، این دور لعبت باز را
ای لعبت ساقی! بیار، آن جام خم پرداز را
«سلمان ساوجی»
(کُ لَ هْ) (اِ.) مخفف کلاه.
(کَ لِّ. بَ تَ) [ ع - فا. ] (مص ل.) خیمه زدن.
(~. خَ) (ص مر.) (عا.) احمق، ابله.
(~. خُ) (ص مر.) (عا.)
۱- دیوانه مزاج.
۲- کله شق، یک دنده.
(کُ لَ) (ص.) خدمتکار.
(کَ لَّ. زَ دَ) [ ع - فا. ] (مص ل.) خیمه زدن.
(کَ لِ شَ) (ص مر.) (عا.) یک دنده، لجوج.
(~. مُ عَ لَ)(ص مر.) (عا.) سرنگون، واژگون.
(~. شُ دَ) (مص ل.) (عا.) سقوط کردن، در اثر سستی با سر افتادن.
(~. چِ) (اِمر.) نوعی غذا که از کله و پاچه چهارپایان حلال گوشت به ویژه گوسفند تهیه میشود.
(~. پَ) (ص فا.) کسی که کله و پاچه و شکنبه گوسفند را میپزد و میفروشد.
(~.) (ص مر.) (عا.) تهی مغز، بی عقل.
(~. گُ دِ) (ص مر.)۱ - آن که سرش بزرگ و گنده باشد.
۲- (عا.) صاحب نفوذ.
(کُ) (اِ.)
۱- رییس محله، کلانتر.
۲- رییس هر صنف از کسبه.
(کُ) (اِ.) رخنه گرفتن و وصل کردن چیزی به چیزی دیگر.
(کُ) [ فر. ] (اِ.) باشگاه، انجمن، کانون.
(کُ بَ دَ یا دِ) (اِمر.) = کلونده: بزرگ بندگان، مهتر غلامان.
(کُ تَ یا تِ) (اِ.) = گلوته:
۱- کلاهی گوشه دار که لای بین آستر و رویه آن را بر پنبه کنند و آن را کودکان و نیز صوفیان پوشند و گوشهای آن را در زیر چانه بندند.
۲- روپاکی مانند دام ...
(کُ یا کَ تَ) (اِ.) چوبی باشد که گازران و دقاقان جامه را بدان دقاقی کنند؛ کدنگ.
(کُ) (اِ.)
۱- قرص نان روغنی بزرگ.
۲- نان ریزه شده.
