رویِ تو کس ندید و هزارت رقیب هست
در غنچه‌ای هنوز و صدت عندلیب هست
گر آمدم به کوی تو چندان غریب نیست
چون من در آن دیار هزاران غریب هست
در عشق، خانقاه و خرابات فرق نیست
هر جا که هست پرتوِ رویِ حبیب هست
آن جا که کارِ صومعه را جلوه می‌دهند
ناقوسِ دِیرِ راهب و نامِ صلیب هست
عاشق که شد که یار به حالش نظر نکرد
ای خواجه درد نیست وگرنه طبیب هست
فریادِ حافظ این همه آخِر به هرزه نیست
هم قصه‌ای غریب و حدیثی عجیب هست
چه نسبت است به رندی صلاح و تقوا را
سماع وعظ کجا نغمه رباب کجا
«حافظ»
(نِ) [ هند - فا. ] (اِمر.) محل چاپ کردن، جای چاپ کردن، مطبعه.
[ هند - تر. ] (ص مر.)
۱- چاپ کننده.
۲- کارگر چاپ خانه.
[ تُر. ] (اِ.) پیک، نامه بر.
(نِ) [ تر - فا. ] (اِ.) پستخانه.
(ص.) تملق گو، چرب زبان.
(پَ دِ) (ص فا.) آن که مال مردم را به یغما می‌برد، غارت کننده.
(اِمر.) دستگاه الکترونیکی برای چاپ داده‌های کامپیوتری، پرینتر. ؛ ~ جوهرافشان چاپگری که با پرتاب ذرات جوهر بر کاغذ نقش ایجاد کند. ؛ ~ سوزنی چاپگری که در آن حرف یا نماد ماتریسی از نقاط است و ...
(دَ) [ تُر - فا. ] (مص م.) غارت کردن، تاراج کردن.
(اِ.) نام شهری در ماورالنهر که کمان و تیر آن معروف بود.
(چَ لِ) (اِ.) کفش، پاپوش.
(اِ.) حقه، نیرنگ.
(ص فا.) حقه باز، حیله گر.
(اِ.)
۱- شکاف.
۲- پاره.
۳- سفیده صبح.
۴- دریچه. ؛ به ~ زدن گریختن، فرار کردن.
(اِ.) = چک. جک: قباله باغ و خانه و مانند آن.
(دَ) (مص م.) شکافتن، دریدن، پاره کردن.
(اِصت.) نک چکاچک.
(ص مر.) دارای شکاف بسیار، پرشکاف، پاره پاره.
(کِ) (اِ.) نوکر، بنده، خدمتگزار.
(اِ.) دانه‌ای ریز و سیاه به اندازه دانه بِه که در طبِ قدیم برای مداوای چشم به کار می‌رفته‌است.
(اِ.) = چکوچ:
۱- پتک آهنگران و مسگران، مطراق.
۲- چکش.
