رویِ تو کس ندید و هزارت رقیب هست
در غنچه‌ای هنوز و صدت عندلیب هست
گر آمدم به کوی تو چندان غریب نیست
چون من در آن دیار هزاران غریب هست
در عشق، خانقاه و خرابات فرق نیست
هر جا که هست پرتوِ رویِ حبیب هست
آن جا که کارِ صومعه را جلوه می‌دهند
ناقوسِ دِیرِ راهب و نامِ صلیب هست
عاشق که شد که یار به حالش نظر نکرد
ای خواجه درد نیست وگرنه طبیب هست
فریادِ حافظ این همه آخِر به هرزه نیست
هم قصه‌ای غریب و حدیثی عجیب هست
تنت در جامه چون در جام باده
دلت در سینه چون در سیم آهن
«حافظ»
(~.) (ص مر.) هر جسم پشت برآمده مانند ماهی.
(~ِ نِ) (ص.) کنایه از: کسی که دارای شغل دفتری است.
(~. نَ دَ) (مص ل.) پشت دادن، استناد.
(~. نِ) (حامص.) نوشتن در پشت سند برای انتقال آن به دیگری.
(پُ تِ. زَ دَ) (مص م.)
۱- به پشت پای کسی زدن تا بر زمین افتد.
۲- ترک کردن، رها کردن.
(پُ) (ص نسب.) هیز، مخنّث.
(پُ) (اِمر.) پایداری، همت.
(~. تَ) (مص ل.) همت داشتن.
(~. گَ) (حامص.)
۱- به کسی متکی بودن، اعتماد.
۲- مددکاری.
(~. گُ) (اِمر.) صورتی پررنگ، قرمز کم رنگ.
(پُ تِ. اَ تَ) (مص م.) (عا.) در انجام دادن کاری سستی و اهمال کردن.
(پُ رَ) (اِ.) نک پشتواره.
(پُ. پُ) (ق مر.)
۱- پشت سر هم، پیاپی.
۲- دوشادوش.
(~.) (ص فا.) پشتیبان، مددکار.
(پُ تِ) (اِمر.)
۱- کوله بار، پشتواره.
۲- تل، تپه.
۳- مقدار باری که بتوان با پشت حمل کرد.
۴- فاصله میان دو چاه قنات.
(پَ تُ) (اِ.) از زبان‌های ایرانی شرقی که بیشتر در باختر و جنوب افغانستان و شمال باختری پاکستان رواج دارد.
(پُ) (ص مر.) پشتیبان، یاری کننده.
(پُ رِ) (اِمر.) آن اندازه بار که با پشت توان حمل کرد.
(پُ) (ص مر.) نک پشتیبان.
(پُ نِ) (اِمر.)
۱- سپرده بانکی.
۲- مقدار طلا و نقره و جواهر و مانند آن که از طرف دولت یا بانک ناشر اسکناس برای اعتبار چاپ اسکناس تعیین و نگه داری می‌شود.
