رویِ تو کس ندید و هزارت رقیب هست
در غنچه‌ای هنوز و صدت عندلیب هست
گر آمدم به کوی تو چندان غریب نیست
چون من در آن دیار هزاران غریب هست
در عشق، خانقاه و خرابات فرق نیست
هر جا که هست پرتوِ رویِ حبیب هست
آن جا که کارِ صومعه را جلوه می‌دهند
ناقوسِ دِیرِ راهب و نامِ صلیب هست
عاشق که شد که یار به حالش نظر نکرد
ای خواجه درد نیست وگرنه طبیب هست
فریادِ حافظ این همه آخِر به هرزه نیست
هم قصه‌ای غریب و حدیثی عجیب هست
بگو به خازن جنت که خاک این مجلس
به تحفه بر سوی فردوس و عود مجمر کن
«حافظ»
(تَ) (اِمر.) (عا.)
۱- جشن روز بعد از عروسی.
۲- میزی که بر آن در شب عروسی ظرف پول می‌گذارند.
(تَ) (اِمر.) ترساندن اطفال و زیردستان برای بازداشتن از کاری یا واداشتن به کاری، پاترسک.
(تِ لِ) (اِ.) نک پاتیل.
(تُ) [ فا - تر. ] (اِمر.) = پاتوغ: محلی که همیشه در آنجا عده‌ای گرد هم آیند.
(تُ لُ) [ فر. ] (اِمر.) = پاتوبیولوژی: مطالعه فرآیند بیماری در یک اندام یا تمامی بدن برای شناخت ماهیت و علت‌های آن، آسیب شناسی (فره).
(~.) [ فر. ] (اِ. ص.) آسیب - شناس.
(تَ) (اِ.) حمله‌ای در پاسخ به حمله دشمن، ضد حمله.
[ سنس. ] (اِ.) دیگ بزرگ مسی، دیگ خزانه حمام.
(ص.) (عا.) سیاه مست.
(شُ دَ) (مص ل.) (عا.) از مستی به کلی از پا درآمدن.
( اِ.) در اصطلاح قلمکار سازان جوشاندن پارچه قلمکار که با دو رنگ سیاه و قرمز منقش شده باشد.
[ فر. ] ( اِ.) نوعی اسکی روی یخ.
(مِ) (اِمر.)
۱- زیرشلواری، تنبان.
۲- شلوار راحتی که در خانه به پا کنند.
(اِمر.) نهال نازک و باریکی که در پای بعضی از درختان می‌روید، و از آن‌ها برای ازدیاد درختان استفاده می‌کنند.
(خَ یا خِ رِ) ( اِ.) سکویی که کنارِ درِ خانه برای نشستن درست می‌کردند.
(خُ دَ) (مص ل.) فریب خوردن.
(خُ رِ) وسایل لازم برای پخت خورش.
پسوندی که معنای دارنده و نگهبان را می‌رساند مانند: آذرپاد.
پیشوندی که معنای ضد و مخالف را می‌رساند مانند: پادزهر.
( اِ.) = پات: تخت، سریر.
