رویِ تو کس ندید و هزارت رقیب هست
در غنچه‌ای هنوز و صدت عندلیب هست
گر آمدم به کوی تو چندان غریب نیست
چون من در آن دیار هزاران غریب هست
در عشق، خانقاه و خرابات فرق نیست
هر جا که هست پرتوِ رویِ حبیب هست
آن جا که کارِ صومعه را جلوه می‌دهند
ناقوسِ دِیرِ راهب و نامِ صلیب هست
عاشق که شد که یار به حالش نظر نکرد
ای خواجه درد نیست وگرنه طبیب هست
فریادِ حافظ این همه آخِر به هرزه نیست
هم قصه‌ای غریب و حدیثی عجیب هست
یار مردان خدا باش که در کشتی نوح
هست خاکی که به آبی نخرد طوفان را
«حافظ»
(گُ تَ) (مص م.) نک. واگذاردن.
(گ) (اِفا.) دور شونده. مق همگرا.
(گَ) (اِمص.) زیر و رو کردن، دوباره گرداندن.
(گ ر تَ) (مص م.)
۱- پس گرفتن، دوباره گرفتن.
۲- منع کردن.
(~.) (مص مر. اِمص.) بازگشت، مراجعت.
(گَ) (اِ.) پناه، پناهگاه.
(گُ) (مص مر. اِمص.)
۱- واگفتن.
۲- دشنام، فحش.
(گُ تَ) (مص م.) بازگو کردن، دوباره گفتن.
(گُ) [ فر. ] (اِ.) هر یک از اطاق‌های قطار.
(اِمص.)
۱- بازگفت سخن نشنیده.
۲- بازتاب صوت در داخل گنبد، حمام یا در کوه.
۳- تکرار بیت یا مصراعی که توسط دسته‌ای خوانده می‌شود، توسط دسته دیگر.
(یِ) (اِمص.) سخن شنیده را باز گفتن.
(حامص)۱ - سرایت.
۲- (دسته عزاداری) تکرار جمع مصراع یابیت ترجیع را.
۳- ورزشی اس ت پهلوانان را در گود زورخانه که یک به یک دست بر دیوار نهند و به جانب همان دست بر سینه زور کنند تا سینه برآمده پهن ...
(ص فا.) مرضی که از بیمار به دیگران سرایت کند، ساری.
[ په. ] (اِ.)
۱- افسوس.
۲- فریاد، ناله.
(ص.) بایا؛ بایسته، ضروری.
(بُ) [ انگ. ] (اِمر.) اسبابی به صورت صفحه‌ای سفید(از جنس پلاستیک، پشم شیشه و مانند آن) که می‌توان روی آن با ماژیک مخصوص آن مطلبی را نوشت که به راحتی قابل پاک کردن می‌باشد.
(یِ) (ص.) بایست ؛ ضرورت، لزوم.
(یِ) (اِ.)
۱- بهره.
۲- حاجت، مراد.
(وَ) [ ع. وباء ] (اِ.) نوعی بیماری عفونی و همه گیر و مسری.
(وَ) [ ع. ] (اِ.)۱ - سختی، عذاب.
۲- بَدی سرانجام.
