رویِ تو کس ندید و هزارت رقیب هست
در غنچه‌ای هنوز و صدت عندلیب هست
گر آمدم به کوی تو چندان غریب نیست
چون من در آن دیار هزاران غریب هست
در عشق، خانقاه و خرابات فرق نیست
هر جا که هست پرتوِ رویِ حبیب هست
آن جا که کارِ صومعه را جلوه می‌دهند
ناقوسِ دِیرِ راهب و نامِ صلیب هست
عاشق که شد که یار به حالش نظر نکرد
ای خواجه درد نیست وگرنه طبیب هست
فریادِ حافظ این همه آخِر به هرزه نیست
هم قصه‌ای غریب و حدیثی عجیب هست
بدین سپاس که مجلس منور است به دوست
گرت چو شمع جفایی رسد بسوز و بساز
«حافظ»
(~. عَ) (اِمر.) کنایه از: هفت سیاره.
(هَ. هِ) (ص مر.)
۱- آن چه که هفت ماه از عمرش گذشته باشد. ؛ ~ بودن (زاییدن) (کن.) بسیار عجول شدن، بسیار شتاب داشتن.
(~. مَ) (اِمر.) مردان خدا که شامل هفت دسته‌اند: اقطاب، ابدال، اخیار، اوتاد، غوث، نقباء، نجباء.
(~. مَ زِ) [ فا - ع. ] (اِمر.) کنایه از: هفت آسمان.
(هَ تُ دَ دَ) (اِ.) منظور هفت سیاره و دوازده برج است.
(هَ تُ هَ)(اِمر.)
۱- هفت یا هشت عدد از چیزی.
۲- (کن.) گفتار خصومت آمیز و وحشت انگیز.
۳- آواز سگ.
(~. پِ دَ) (اِمر.) کنایه از: هفت سیاره.
(~. پَ) (اِمر.) هفت آسمان.
(~. چَ)(اِمر.)کنایه از: هفت آسمان.
(~. کِ وَ) (اِ.) نک هفت اقلیم.
(~. کَ ک) [ فا - ع. ] (اِمر.) هفت سیاره.
(~. کَ چَ) (اِمر.) (عا.) داشتن عایله خصوصاً اطفال قد و نیم قد بسیار.
(~. گَ) (اِمر.) از آهنگ‌های موسیقی قدیم ایران.
(~.) (اِمر.) هفت آسمان.
(هَ تِ) (اِ.) مجموع هفت روز یعنی از صبح شنبه تا شب شنبه دیگر، هر چهار هفته یک ماه است.
(هَ تُ رَ) (اِمر.) صورت فلکی خرس بزرگ.
(هَ تِ) مربوط یا مخصوص به یک هفته.
(هَ هَ) (اِ.) صدا و آواز سگ.
(هَ هَ) (ص.) (عا.) پیر، سالخورده.
(هَ وَ) [ ع. ] (اِ.) لغزش، خطا.
