رویِ تو کس ندید و هزارت رقیب هست
در غنچه‌ای هنوز و صدت عندلیب هست
گر آمدم به کوی تو چندان غریب نیست
چون من در آن دیار هزاران غریب هست
در عشق، خانقاه و خرابات فرق نیست
هر جا که هست پرتوِ رویِ حبیب هست
آن جا که کارِ صومعه را جلوه می‌دهند
ناقوسِ دِیرِ راهب و نامِ صلیب هست
عاشق که شد که یار به حالش نظر نکرد
ای خواجه درد نیست وگرنه طبیب هست
فریادِ حافظ این همه آخِر به هرزه نیست
هم قصه‌ای غریب و حدیثی عجیب هست
صباح الخیر زد بلبل کجایی ساقیا برخیز
که غوغا می‌کند در سر خیال خواب دوشینم
«حافظ»
(هُ) (اِ.) هوش، زیرکی.
(~.) (شب جم.) ساکت! خاموش!
(هَ ش) [ ع. هشاشه ] (مص ل.) شاد شدن، شادمانی.
(هِ) [ ع. ] (اِ مص.) بخشش، جوانمردی.
(هَ) [ په. ] (اِ.) عدد اصلی بین هفت و نه (۸). ؛ ~ کسی گرو نه بودن کنایه از: درآمد کم و هزینه زیاد داشتن.
(هَ) (اِمر.) اختاپوس.
(هَ) [ په. ] (اِ.) عدد اصلی مساوی هشت بار ده، پنجاه بعلاوه سی.
(هِ تَ) [ په. ] (مص م.) نهادن، گذاشتن، رها کردن.
(هِ تِ) (ص مف.) گذاشته، رها کرده.
(هَ) (اِ.) راهرو سقف دار هشت ضلعی یا گِرد در قسمت ورودی جلوی ساختمان.
(هَ شَ هَ) (ص.) (عا.)
۱- بی نظم و ترتیب.
۲- بی معنی، بیهوده.
(هَ شَ) (ص.)
۱- بی سر و پا.
۲- فرومایه، مفلس.
(هُ) (ص.) هشیار، هوشیار.
(هُ مَ) (ص.) هوشمند.
(هُ پُ لَ) (اِ.) سوت، سوتی که با دست و دهان بزنند.
(هُ) (ص.) هوشمند، زیرک.
(هَ ش) [ ع. ] (اِ.) گیاه خشک و ریز ریز، هر چیز خشک.
(هُ) (ص.) خردمند، هوشمند.
(هَ بَ یا بِ) [ ع. هضبه ] (اِ.)۱ - کوه.
۲- پشته کم گ یاه.
۳- باران بزرگ قطره و پیوسته.
(هَ) [ ع. ] (اِمص.)
۱- گوارش، تحلیل غذا در معده.
۲- درهم شکستن.
