رویِ تو کس ندید و هزارت رقیب هست
در غنچه‌ای هنوز و صدت عندلیب هست
گر آمدم به کوی تو چندان غریب نیست
چون من در آن دیار هزاران غریب هست
در عشق، خانقاه و خرابات فرق نیست
هر جا که هست پرتوِ رویِ حبیب هست
آن جا که کارِ صومعه را جلوه می‌دهند
ناقوسِ دِیرِ راهب و نامِ صلیب هست
عاشق که شد که یار به حالش نظر نکرد
ای خواجه درد نیست وگرنه طبیب هست
فریادِ حافظ این همه آخِر به هرزه نیست
هم قصه‌ای غریب و حدیثی عجیب هست
گل مراد تو آن گه نقاب بگشاید
که خدمتش چو نسیم سحر توانی کرد
«حافظ»
(نَ دِ) [ ع. ] (اِ.) جِ نادره ؛ چیزهای کمیاب و نادر.
(نَ دِ) (اِ.) نبیره و فرزندزاده.
(نَ وّ) [ ع. ] (ص.) تابان.
(نَ) (اِ.)
۱- رشته‌ای پهن مانند تسمه که از پشم یا پنبه یا ابریشم می‌بافند.
۲- رشته باریک مغناطیسی شده مانند: نوار ضبط صوت یا ویدئو.
۳- ناحیه باریک و دراز از یک سرزمین.
۴- هر چیز که به شکل رشته‌ای باریک درآمده.
(~. چَ) (اِمر.) ورقه باریک نوار - مانند که مطالبی روی آن چاپ کنند و بر سر بطری و جز آن می‌چسبانند؛ باندرل.
(نَ زِ) (اِمص.)
۱- مهربانی، شفقت.
۲- نواختن آلت موسیقی.
(~. گَ) (ص فا.) نوازش کننده، نوازنده.
(نَ زَ دِ) (ص فا.)
۱- نوازش کننده.
۲- آن که ساز می‌زند.
(نَ دَ) (مص م.) نواختن و به مراد رسانیدن.
(نَ وّ) [ ع. ] (ص فا.) لرزنده، مضطرب.
(نُ) [ ع. ] (اِ.) عنکبوت، تار عنکبوت.
(نُ تَ یا تِ) (اِ.) = نواشته: دیواری که از خشت و آجر برآورده باشند.
(نَ س) (اِ.) نبیسه، نبسه ؛ نبیره، فرزندزاده، دخترزاده.
(نَ) [ ع. ] (اِ.) جِ ناصیه.
(نَ فِ) [ ع. ] (اِفا. ص.) جِ نافله ؛ نمازهای سنت که واجب نباشد، نمازهای مستحب.
(نَ قِ) [ ع. ] (اِ.) جِ ناقص.
(نَ قِ) [ ع. ] (ص.) جِ ناقله.
(نَ) [ ع. ] (اِ.) جِ ناقوس.
(نَ) [ ع. ] (اِ.) دهش، بخشش.
(نَ لِ) (اِ.)
۱- گلوله خمیر.
۲- مقداری از خوراک که برای کسی کنار گذارند.
