رویِ تو کس ندید و هزارت رقیب هست
در غنچه‌ای هنوز و صدت عندلیب هست
گر آمدم به کوی تو چندان غریب نیست
چون من در آن دیار هزاران غریب هست
در عشق، خانقاه و خرابات فرق نیست
هر جا که هست پرتوِ رویِ حبیب هست
آن جا که کارِ صومعه را جلوه می‌دهند
ناقوسِ دِیرِ راهب و نامِ صلیب هست
عاشق که شد که یار به حالش نظر نکرد
ای خواجه درد نیست وگرنه طبیب هست
فریادِ حافظ این همه آخِر به هرزه نیست
هم قصه‌ای غریب و حدیثی عجیب هست
جمال دختر رز نور چشم ماست مگر
که در نقاب زجاجی و پرده عنبیست
«حافظ»
(~. زَ) (ص فا.) شکارچی، صیاد.
(~.) (اِ.) نخچیرگان ؛ نام لحن آخر از سی لحن باربد.
(~.) (اِمر.) شکارگاه.
(نُ) (اِ.) بز پیش آهنگ گله.
(نَ خَ دِ) (ص مف.) (عا.)
۱- کنایه از: بدشکل، ناهموار.
۲- خشن، بی ادب.
(نُ یا نَ) (اِ.) نخستین فرزند.
(نَ یا نُ خُ) (ص.) ابتدا، آغاز.
(~. وَ) [ فا - ع. ] (اِمر.) رییس وزیران، وزیر اعظم.
(نَ شَ) (ص نسب.) منسوب به شهر نخشب که زیبارویان آن معروف بودند.
(نَ) [ ع. ] (اِ.) درخت خرما.
(~ بَ تِ) [ ع - فا. ] (اِمر.) درخت مصنوعی که از موم و کاغذ و پارچه درست شده باشد.
(~. بَ) [ ع - فا. ] (اِفا.) کسی که از موم یا کاغذ، درخت یا گل مصنوعی درست می‌کند.
(~. بَ) [ ع - فا. ] (حامص.) غرس و نشاندن درخت خرما.
(نَ لِ) [ ع - فا. ] (اِمر.) محلی که در آن نخل بسیار کاشته شده، نخل زار.
(نَ لِ) [ ع. نخله ] (اِ.) واحد نخل، یک درخت خرما.
(نِ وَ) [ ع. ] (اِمص.) تکبر، خودبینی.
(نُ خُ)
۱- گیاهی است از تیره سبزی - آساها (پروانه واران) و از دسته پیچی‌ها و یکساله. این گیاه دارای گونه‌های مختلف است. دانه‌های رسیده اش مصرف غذایی دارد.
۲- واحدی است برای وزن. ؛ دنبال ~سیاه فرستادن ...
(نَ) (ص مر.) کسی که شکار را به طرف صیاد می‌راند، شکارانگیز.
(نَ) (ص مر.) شکارچی، صیاد.
(نَ کَ لَ) (اِ.) گردویی که پوست سخت داشته باشد.
۲- کنایه از: آدم بی شرم و پررو.
