رویِ تو کس ندید و هزارت رقیب هست
در غنچه‌ای هنوز و صدت عندلیب هست
گر آمدم به کوی تو چندان غریب نیست
چون من در آن دیار هزاران غریب هست
در عشق، خانقاه و خرابات فرق نیست
هر جا که هست پرتوِ رویِ حبیب هست
آن جا که کارِ صومعه را جلوه می‌دهند
ناقوسِ دِیرِ راهب و نامِ صلیب هست
عاشق که شد که یار به حالش نظر نکرد
ای خواجه درد نیست وگرنه طبیب هست
فریادِ حافظ این همه آخِر به هرزه نیست
هم قصه‌ای غریب و حدیثی عجیب هست
چون زلف تو ام جانا در عین پریشانی
چون باد سحرگاهم در بی سر و سامانی
«رهی معیری»
(مُ طِ) [ ع. ] (اِ.) وطن. ج. مواطن.
(مُ ظَّ) [ ع. ] (اِمف.) وظیفه دار، وظیفه داده شده.
(مُ عِ) [ ع. ] (اِ.) زمان یا مکان وعده داده شده. ج. مواعد.
(مُ عِ ظِ) [ ع. موعظه ] (اِ.) پند، نصیحت.
(مُ) [ ع. ] (اِمف.) وعده کرده شده، وعده داده.
(مُ وَ فَّ) [ ع. ] (اِمف.) افزون کرده شده، بسیار شده.
(مُ وَ فَّ) [ ع. ] (اِمف.) کامروا، بهره مند.
(مُ وَ فِّ) [ ع. ] (اِ فا.)
۱- مدد کننده.
۲- به مقصود رساننده.
۳- خدای تعالی.
(مُ) [ ع. ] (ص.) فراوان، بسیار.
(مُ وَ فْ فا) [ ع. ] (اِمف.)
۱- حق تمام ادا کرده شده.
۲- مفصل و کامل.
(مُ وَ قَّ) [ ع. موقه ] (ص.)
۱- وقت معین و محدود.
۲- ناپایدار، محدود.
(مَ یا مُ قِ) [ ع. ] (اِ.) جایی که برای تعیین وقت مقرر گردد.
(مُ وَ قَ تَنú) [ ع. ] (ق.) به طور موقت. مق دایمی، همیشگی.
(مَ یا مُ قِ) [ ع. ] (اِ.) جای افروختن آتش. ج. مواقد.
(مُ وَ قَّ) [ ع. ] (اِ.) برافروخته، مشتعل.
(مُ وَ قَّ) [ ع. ] (اِمف.) باوقار، محترم.
(مَ قِ) [ ع. ] (اِ.) محل، موضع. ج. مواقع.
(مُ وَ قِّ) [ ع. ] (اِفا.)
۱- صادر کننده توقیع.
۲- کسی که اجازه نامه صادر کند.
(مَ قِ) [ ع. ] (اِ.) جای ایستادن، جای درنگ کردن. ج. مواقف.
(قِ) [ ع. ] (اِفا.) یقین دارنده، یقین کننده.
