رویِ تو کس ندید و هزارت رقیب هست
در غنچه‌ای هنوز و صدت عندلیب هست
گر آمدم به کوی تو چندان غریب نیست
چون من در آن دیار هزاران غریب هست
در عشق، خانقاه و خرابات فرق نیست
هر جا که هست پرتوِ رویِ حبیب هست
آن جا که کارِ صومعه را جلوه می‌دهند
ناقوسِ دِیرِ راهب و نامِ صلیب هست
عاشق که شد که یار به حالش نظر نکرد
ای خواجه درد نیست وگرنه طبیب هست
فریادِ حافظ این همه آخِر به هرزه نیست
هم قصه‌ای غریب و حدیثی عجیب هست
از دیار خواجه شیراز میآید رهی
تا ثنای خواجه عبدالله انصاری کند
«رهی معیری»
(مُ فَ سَ) [ ع. ] (اِمف.) گشاد، گشاده.
(مُ فَ س) [ ع. ] (اِفا. ص.) فسخ شده، برانداخته شده، لغو شده (عهد، بیع، نکاح و جز آن‌ها).
(مُ فَ ص) [ ع. ] (اِفا.) جدا شده، بریده شده.
(مُ فَ ص) [ ع. ] (ص.) قطع شده، گسسته.
(مَ فَ عَ) [ ع. منفعه ] (اِ.) سود، فایده.
(مُ فَ عِ) [ ع. ] (اِفا.)
۱- اثر پذیرفته.
۲- خجل، شرمسار.
(مُ فِ) [ ع. ] (اِفا.) کسی که در راه خدا چیزی دهد، نفقه دهنده.
(مَ) [ ع. ] (اِمف.) ناپسند، مورد نفرت.
(مُ فَ کّ) [ ع. ] (اِفا.) جدا شده.
(مَ فا) [ ع. ] (اِ.) محل تبعید، تبعیدگاه.
(مَ) [ ع. ] (اِمف.)
۱- نفی کرده شده، دور کرده شده.
۲- نیست شده.
۳- تبعید شده (از شهر خود).
۴- سخنی که در آن حرف نفی باشد (دستور).
۵- دارای حالت نفی، مخالفت یا رد و انکار. مق مثبت.
(~.) [ ع - فا. ] (ص فا.) کسی که همیشه جنبه منفی امور را می‌بیند.
(مُ نَ قّ) [ ع. منقی ] (اِمف.) پاک شده.
(مُ) [ ع. ] (اِمف.) مطیع، فرمان بردار.
(مِ) [ ع. ] (اِ.) نوک، نوک پرندگان. ج. مناقیر.
(مِ) [ ع. ] (اِ.) موچینه، مقاش، ابزاری که با آن مو را از بدن می‌کنند.
(مَ قَ بَ) [ ع. منقبه ] (اِ.) هنر و کار نیکو که موجب ستایش شود. ج. مناقب.
(مُ قَ بِ) [ ع. ] (اِفا.) درهم کشیده، جمع شده.
(مُ نَ قَّ) [ ع. ] (اِمف.) پاک کرده شده، کلام اصلاح شده.
(مُ قِ) [ ع. ] (اِفا.) رهاننده، نجات دهنده.
